Gizemli okur: Emre o gün çok yorgundu. Hemen yatamazdı, Ödevi vardı. Engelliler hakkında bir kompozisyon yazması gerekiyordu. Salondaki koltuğa uzanmış ne yazacağını düşünürken, kardeşi televizyonu açtı. "Anlaşlan, burada bana rahat yok, en lyisi odama gideyim de orada düşüneyim, diye yerinden kalktı. Tam o anda bir reklam filmi oynuyordu. Filmde görme...

Emre o gün çok yorgundu. Hemen yatamazdı, Ödevi vardı. Engelliler hakkında bir kompozisyon yazması gerekiyordu. Salondaki koltuğa uzanmış ne yazacağını düşünürken, kardeşi televizyonu açtı. "Anlaşlan, burada bana rahat yok, en lyisi odama gideyim de orada düşüneyim, diye yerinden kalktı. Tam o anda bir reklam filmi oynuyordu. Filmde görme engelli bir adam telefondan kitap diniliyordu. Dinlediği kitabın kahramanı Raskolnikov'u ve yaşadıklarını hayalinde canlandırıyordu. Adam sanki Kitabın içine girmişti. Emre çok etkilendi. Görme engelli bir insanın bu şekilde kitap okuyabilmesinin muhteşem bir fikir olduğunu düşündü. Odasına yürürken aklı hala reklam filmindeydi. Gerçekten okumayı seven bir engelliye bundan güzel bir hediye olamazdı. O ani hisleriyle güzel bir yazı yazdı. Bitirdikten sonra annesine gösterip fikrini almak istedi. Engellier için herkes üzerine düşeni yapmalı, baba. Haklısın, oğlum. Biliyor musun, bizim is yerimizde engelli çalışanlar var. Bu, işletmelere devletin getirdiği bir mecburiyet. Her iş yeri, bünyesinde engelli bireyler çalıştırmak zorunda. -Gerçekten mi? Bu çok guzel bir şey, baba. - Evet, oğlum. Normalde Kimse buna yanaşmaz. Ama devlet mecbur bırakınca şıp diye oluyor bazı şeyler. Emre toplumun ve devletin bu konuda duyarsiz kalmadığına seviniyordu. Her insan bir engelli adayıdır, diye bir söz duymuştu. İnsanların başına her an bir kaza gelebilir. Kolumuzu, bacağımızı, gözümüzü kaybedebiliriz. Şu an sahip olduklanmız bir gün yok olabilir. Bu gerçeğin farkına varınca engelllere bakış açımız da değişecektir diye düşünüyordu. O gün Emre okuldayken annesi Beyazıt Kütüphanesi'ni arayıp bilgi aldı. Oğlunun kitap okumayı çok istediğini söyledi. Emre eve gelince de ona öğrendiklerini detaylıca anlattı. Kitap okuyacak kimselerde bazı şartlar arıyorlar. ☆ Türkçeyi güzel konuşan, diksiyonu ve ses tonu düzgün kişiler kitap okuyabiliyordu. Başvuran kişiler eğer bu kriterlere uygunsa belirli bir test aşamasından geçiriliyor, sonra gönüllü okuyucu olarak kabul edilyordu. Emre'nin bu konuda problemi yoktu. Ses tonu çok güzeldi. Okulda, özel günlerde çoğunlukla șiir ya da günün anlamına uygun yazılar okurdu. Belki bir yetişkin olmadığı için bu isteği kabul edilmeyebilirdi. Annesi bunlan anlattıktan sonra şunu da ekledi: - İsteyen, kütüphanenin sesli kitap için hazırladığı stüdyoda, isteyen de kendi bilgisayarının başında kitap okuyabiliyormuş. Evinde, bilgisayarına okuduğu kitabı CD'ye kaydediyor ve ilgili yerlere gönderiyormuş. Emre okulda olduğu için, daha da önemlisi kütüphaneye uzak bir semtte oturduğu için evde kitap okuma fikri ona daha cazip geldi. - Anne, ben evde bir tane okuyayım. Çocuk kitabı seçelim. Kaydetikten sonra göndereyim, kabul ederlerse devam ederim. Ne dersin? - Neden olmasın? Olur tabi.

Sayfa 68Kitabı okudu