İnsanın içinde bir şeyler kıpırdar. Anlamsız, çaresiz, manasızdır. Arar durur ya içindeki kıpırtının ne olduğunu; ama bulamaz, bulamayacaktır insan. Şiire başvurur sonra. Kağıtlara anlatmaya çalışır içindeki kıpırtıyı. Şansıylsa anlar sonunda kalem ve kağıtla... Özdemir Asaf ya da kim bu adamı bu kadar yalnız bıraktı mı demeliyim bilmiyorum ama muazzam bir şair. Anlaşılır. Hissedilir. Kolay bir dil. Ve derinlemesine yazılar. Yani sözlerini duyunca okuyunca şiirden anlamayan biri bile bazı manalar çıkartabilir. Ha Cahit Zarifoğlu olsa mesela anlaşılması zordur yani beyniniz yanar ama Özdemir Asaf kolaylıkla anlaşılıyor. Derdini böyle yazmak isteyen bir şair. İyiki de böyle bir şair. Aşkını, yalnızlığını, yorgunluğunu yazmış şiirlerinde. Anlatmış bir iki kelimeyle derdini. Toplumun genel değerlerindeki yanlışlara değinmiş, hayıflanmış. Fıslıdamış okurun kulağına, anlasın diye. Anlamak düşer şimdi Bize. Bu kitap Özdemir Asaf'ın özellikle yazdığı bir kitap değil. Kitapta Doğan Kardeş seçme şiirler var. Özdemir Asaf'tan seçme şiirlerinin olduğu bir kitap. Böyle olunca ayrı bir güzel olmuş. Farklı kitaplarından sözler, şiirler olunca neredeyse tamamı mükemmel. Hani her şairin sözü, şiiri çok güzel olmaz. Böyledir yani hayatta kim ağzını her açtığında dünyanın en harika sözünü söyler? Hangi yazar kalemi her oynattığında muhteşem şeyler ortaya koyar? Olmaz. Normaldir. Zaten böyle bir yazar olsa hayatta okunmaması gerekir. Her sözcüğü harika olsa sözlere kafa yormaktan kitap bitmez be. Hah işte bu kitap öyle bir kitap. Özdemir Asaf'ın en iyi denebilecek şiirlerini barındırıyor. O yüzden her sayfa ayrı bir zevkle okunuyor. İsmini de Dokuza Kadar On şiirinden alıyor. Rahat bir kafayla deniz kenarında rüzgarın hafif esintisi eşliğinde çayınızı, kahvenizi yudumlarken okuyabileceğiniz çok güzel bir kitap. Her yaştan kişiye tavsiye edilir. Keyifli okumalar...