chapter 3
"Nil,hadi uyan" kahretsin.. başım dönüyordu.. duyduğum ses Ömer'e aitti. Sanırım öyle çünkü ayıramıyordum! Her neyse.. yanaklarıma hafif tokatlar atıyordu. Hafif değildi aslında baya acıyordu! Gözlerimi yavaş yavaş açtığım da karşımda gözlüklü bir Ömer gördüm. Gözlük takıyormuş bunu yeni öğrendim. "Uyandı! Doktor bey" diye bağırdı. Muhtemelen revirdeydik. "Evet güzel öğrencimiz nasıl hissediyorsun kendini" diye söze girdi hocam. Ah,hastalanınca birisi hocalar onu nasıl da seviyor ama..
Elimi başıma götürüp gözlerimi sıktım "acıyor.. başım acıyor ve dönüyor.." dedim. "Olabilir sonuçta yediği darbe ağır" dedi hemşire serumumu düzeltirken. "Ne oldu bana?" Dediğim de Ömer atladı. "Bak şu Ada dediğiniz kız benden intikam almak için elinde buz şişesiyle geldi sonra kız şaşı gibi bana fırlatacağına sana fırlattı.." dedi Ömer hızlıca. Kendini suçluyor gibiydi. "Allahım umarım bu günün sonunda ölmem.." diye mırıldandığım da kapıdan Ada girdi mahçup mahçup bakarken bana. Kızın gözleri ağlamaktan erik turşusuna benzemişti. Yanıma gelip burnunu çekti. "Özür dilerim.." diye söze başladı. "Gerçekten istemeden oldu.. ikinize de zarar vermek gibi bir niyetim yoktu anlık sinir.." Ömer sinirli sinirli baktıktan sonra lafa daldı. "Ee şimdi özrünü ne yapalım kızın kafasını yardın?"
"Sen karışma! Senin kafan değil ne de olsa"
"Ama olabilirdi! Hedef bendim!"
"Hey çocuklar susun!" Diye bağırınca hoca ikisi de susmuştu. Hoca bana yönelince yutkundum. "Kızım sen arkadaşını affediyor musun? Yoksa illaki cezalandırılmasını mı istersin?" Dedi hoca.. bilerek yapmadı kız zaten.. kahretsin duygularım bana sert biri olmak için izin vermiyordu. Kafa salladım.. "cezaya gerek yok hocam iyiyim ben bi-"
"nE?!" Diye bağırdı Ömer..
"Kızım ölüyordun"
"Ölmedim ama"
"Nil sen salaksın!"
·
84 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.