Tezer Özlü’nün ilk kitabı olan Eski Bahçe, yazarın 1963 yılından sonra dergilerde yayımlanan öykülerinden oluşturularak 1978 yılında yayımlanmış. 1986 yılında yazarın ölümünün ardından ise bu ilk kitap daha sonra yazdığı öykülerle birlikte Eski Bahçe-Eski Sevgi (1987) adıyla yeniden basılarak günümüze dek 23 baskı yapmıştır. YKY tarafından yayımlanan kitapta Eski Bahçe bölümünde 11 ve Eski Sevgi bölümünde 12 olmak üzere toplam 23 öykü yer alıyor. Eski Sevgi bölümünde yer alan öykülerinden altı tanesi Almanca olarak yazılmış ve yazarın ölümünden sonra kardeşi Sezer Duru tarafından Türkçe’ye çevrilmiştir. Yine Eski Sevgi bölümünde yer alan 4 adet isimsiz öyküye de ilk baskıyı yapan Ada Yayınları tarafından isim verilmiştir. Kalemiyle ilk defa tanıştığım Tezer Özlü’nün; manik-depresif ruh halinin, çoğunlukla yansıdığı öykülerini bahar ayında okumak beni oldukça karamsarlığa düşürdü ya da okumak için uygun bir zaman değildi benim için belki de. Ancak okuduktan sonra şunu farkettim ki Tezer Özlü okumak için bence başlanması gereken kitap “Çocukluğun Soğuk Geceleri” olmalıydı. Çocukluğunda yaşadığı travmaları ve genel anlamdaki psikolojisini anlamak, yazdığı öyküleri çözümlemek açısından oldukça faydalı olacaktır diye düşünüyorum. Bu konuyla ilgili araştırma yaparken de psikanalitik incelemelerin ve eleştirilerin önemi bir kez daha ortaya çıktı doğrusu. Tabii bu konuyla ilgili kaynak kitap araştırmalarına da başladım hemen. Özlü’nün öykülerinde, etkilendiği ve kendisine yakın bulduğu Kafka, Svevo ve Pavese gibi yazarların da isimlerine rastlıyoruz. Hatta o kadar derinden etkilenmiştir ki Svevo, Kafka ve Pavese’nin izinde çıktığı yolculuğu ve bu yazarların peşine düşmesini “Yaşamın Ucuna Yolculuk” adlı kitabında kaleme almıştır. 1982’de Berlin’den çıkıp Prag’da Kafka’yı, Trieste’de Svevo’yu ve Torino’da Pavese’nin yaşadığı yerleri adımlarken akıl, delilik ve varlık-yokluk arasında gezinmiştir. O kadar ki Kafka’nın, Svevo’nun mezarları başında onlarla konuşmuş, Pavese’nin intihar ettiği otelde, Otel Roma’nın 305 numaralı odasında oturmuş ve o anları kaleminde büyütmüştür. Tabii bu isimler de bir kenara incelenmek üzere not alınmıştır. Öykülerinden beni en çok etkileyen Hayalet Oğuz ve Yaşayanlar, Ölenler adlı hikayeleri olmuştur. Her ne kadar Tezer Özlü’yü okumak beni yorsa da bence fikir vermesi ve farklı bakış açısından dolayı yine okunması gerektiğini düşünüyorum. Kitaptan Alıntılar : “Yaşamı cesur yaşamak gerek. Yaşamı doyarak yaşamak gerek. Yaşamı insafsızca yaşamak gerek. Yaşam sert. Yaşamı sert yaşamak gerek.” “…Bu çöküşten seni hangi insanlar, hangi kurumlar kurtarabilir? Sen istemedikten sonra? Sen kendi yaşamını kurtaramadıktan sonra…” “İkimizin konuşabileceğimiz bir dil var, ama o ağır işittiği için beni duymuyor zaten. Duyabildiklerini de hemen sonra unutuyor. -Ne büyük bir mutluluk.-“ “Yürümek; her gördüğüm nesnenin gerisinde uzun şeyler düşünmek en sevdiğim uğraşılardan biridir.” “Yaşanmış düşüncelerimde bir şey arıyorum. Acıyı bulamıyorum; yabancılık, özlem bulamıyorum. Derin bir sevgi ya da bir ilişki bulamıyorum.” “Bugüne kadar bir tek hayvana karşı gelişti duygularım: Değişim’deki Gregor Samsa’ya karşı.” “Artık sözcüklere inanmıyorum; sözcükler yanıltıyor beni.” “Yaşamımın bazı kesimlerinde rahatlık da aradım. Biraz sakin, düzenli, belki biraz sevgi dolu günler belli süre kalsın, uzasın istedim…” “İşte gene uyumam için hiçbir neden yok. Uyanmam için de. Bunları ben mi düşünüyorum? Yoksa söylüyor muyum? Oysa bambaşka bir yerdeyim.”

Eski Bahçe Eski SevgiTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 20183,481 okunma

·

105 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nihal Yurtseven