Kağıttan Uçaklar
Yaptım kağıttan küçük uçaklar,
Üstüne yazdım süslü mektuplar.
Dedim ki rüzgara - uçur onları,
Sandım ucunca sana varacaklar..
Fırlattım bütün uçakları,
Havalandılar gökyüzüne..
Gidecek bütün mektuplarım,
Varacak gerçek sahibine..
Hepside düştü yere,
Rüzgar savurdu yere,
Varamadı mektuplarım,
Ait olduğu yere..
O küçük çocuklar
Alay ettiler benle
( Dediler)
-kandırma kendini,
O bir gün gelecek diye..
kabul et o gitti..
bir daha dönmeyecek geri..
nolur kabul et o gitti..
O başka bir sayfada şimdi..!
Yarı yolda koymaz sandığım kadın
Benim için adamdan daha adamdın..
Beni bırakıpta gittiğin o gün,
Senin için ilk ve son kez kanadım..
Yırttım bütün yazdıklarımı
Sana dair mektuplarımı
Attım bir çöp konteynırına
Resetledim anılarımı...
Gittiğinde mevsim bahar
Şimdi kışlardan bir ay
Okşadığın saçlarıma
Bak döküldü aklar..
Artık eskisi gibi
Gelmiyor postacılar
Bazen kandırırlar beni
Bu gelen faturalar..
Bugün ev temizledim
Sofra kurdum bekledim
Çorbanı koydum soğuttun
Rüzgarlara sordum
(Dediler)
-o gitti, birdaha dönmeyecek geri..
Nolur kabul et o gitti..
O başka bir sayfada şimdi...
Ölmeden son bir kez
Seni görmek için,
Yanına gelmiştim bir gün..
Tam seslenecektim;
Birde ne göreyim,
Yanında o esmer sevgilin...
Ardındaydım görmedin,
Kolunda o esmer sevgilin...
Söz: Emre Akkuş
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.