Dün bitirdiğim kitaptan sonra bugün ne okuyacağıma karar vermek üzere kitaplığındaki raflara baktım. Nedenini bilmediğim halde gözüme ilk ilişen kitabı elime aldım. Sokakta. Yazar, İsmail Kılıçarslan. Sanırım daha önce hiçbir kitabını okumadım. Kendisini sosyal medyadan ve televizyonlardan tanıyorum. Birkaç programda dinlemişliğim var. Henüz kahvaltımı yapmadan oturup bismillah deyip kitabı okumaya başladım. Daha ilk hikayeden itibaren yazılanlarda kendimden bir şeyler bulmaya başladım. Aslında kitap seçimini neden bu şekilde yaptığımı da bir nebze anlamış oldum. Sanırım bugün kendimi dinlendirmek istiyordum ve amacına ulaştığımı hissettim. Zira bu kitapta ben vardım. Bu kitabı okumaya başladığımda alıntı paylaşacağımı düşünmediğim halde aslında paylaşılması gereken çok önemli cümleler olduğunu fark ettim. Bazı cümleleri paylaşmayı uygun gördüm. Bu arada söylemeyi unuttum yazarla şiir ve sigara mevzusu dışında pek çok ortak yönlerimiz olduğunu gördüm. İkimiz de Anadolu çocuğuyduk, her ikimiz köy hayatının ve gecekondu hayatının sıkıntı ve güzelliklerini yaşamıştık. Her ikimiz aynı fakülteyi kazanmış ve okumuştuk. Yazarın bahsettiği bir çok kişi ve yerle ilgili ortak anılarımız olduğunu, hatta yaşanılanlarla ilgili bir çok ortak yönümüz olduğunu fark ettim.. hele 1990 yılı şubat tatilinde karayoluyla yaptığımız umre yolculuğunun bile ortak anılarımız arasında olması beni geçmişin güzel anılarıyla buluşma anlamında çok etkiledi.. kitapta yazarla ortak hislerimizin, ortak duygularımızın, ortak yaşanmışlıklarımızın, ortak tanıdıklarımızın yer alması beklediğimden daha fazla huzur verdi ve dinlendirdi.. İnanıyorum ki okuyan herkesin kendisine ait bir şeyler bulabileceği hikayelerin olduğu kitabı okurlara ısrarla tavsiye ediyorum..
