aslında mevsim diye bir şey yoktur!
hayata bakmak için pencerelerden
geçiyoruz, bir oda güneyi görüyorsa
mutluluk! her şeyi bir baş ağrısı gibi
anlıyoruz, okşanırsa patlar yalnızlık
aslında sözcüklerin dili yoktur, hep
yanılırız, sokağın çıkmaz olduğuna
bütün büyük hüznümüz, falanca şarkı
dokunur bize, falanca yer
derin bir anlam yüklüdür
kendimizi acıtacak bir kıyı içindir
aranıp durduğumuz...
ömrü üşür ya da ısınır insanın
bilirsin istenen budur
bunu konuşmak bütün derdimiz
yağan kar, yağmayan yağmur...
kuyuya taş atılır onu duymak için
atılan da duyulan da sessizliktir
mevsimler sayılırken
herkesin hüznünden geçilir