“Şiddet” olgusuna biraz farklı yaklaşıyor ve kendi deyimiyle şiddete “yamuk” bakıyor. Şiddeti kendince öznel, sembolik ve sistemik olarak ayırıyor. Şiddetin altında yatan asıl nedenlere odaklanmak gerektiğini dile getiriyor. Söylediği bazı şeyler ilginç. Örneğin eşitlikçi adalet arayışını kıskançlık olarak görüyor. Aslında eşitlik arayışının altında yatanı “ötekinin” sahip olduğu şeye, sahip olma güdüsü olarak yorumluyor. Kamu yararına yapılan harcamaların altında “iyilik” olgusunu görmüyor. Sebep ona göre sadece kapitalizmin gelecek olan bir krizi engelleme çabasıdır. “Onlar” istemeden ve şiddete başvurmadan ver ki; ayaklanacak sebepleri olmasın… İsrail-Filistin-Amerika üçlüsünü ele aldığı konular da yer yer bana göre tespitleri doğru. İsrail’in soykırım mazeretiyle mağdur konumundan, suçlu ve yayılmacı politikaya geçişini kendi deyimiyle sahte şiddet karşıtı olarak görebiliriz. Sürekli bir “Öteki” ve “Hoşgörü” kavramı var ki bizim ülkede de son yıllarda en fazla telafuz edilen kelimeler. Bizim sürekli ötekine karşı gösterdiğimiz aşırı hoşgörü sonuçta ötekinin bize saygısızlığına kadar ilerliyor diyor. Muhteşem bir kitap diyemem. Okumayan bir şey kaybeder de diyemem. Komple zaman kaybı diyemem kitap için ama bir şeyler olmamış kitapta. Fikrini savunmak için attığı tezler mi olmamış, yaşanan olayları bağladığı şey mi tam oturmamış çözemedim. Fakat gerçekten bir şeyler eksik bu araştırmada. “Şiddet” gibi bir olguyu ele almış ama sosyolojik olarak yaklaşması için verileri az, felsefi olarak ele alacaksa bu kadar sosyolojik olay üzerinden anlatım saçma. Lacan, Lacan, Lacan… Hayranlığı her satırda görülüyor. Birisinden etkilenirsiniz, atıfta da bulunursunuz ama her birkaç sayfada atıf yapması, direkt gidip Lacan’ı okuyayım hissi yaratıyor. Kısacası ortalama bir kitaptı. Çok sevemedim. Okurken sıkıldım ve hatta bir ara bırakmayı bile düşündüm kitabı..

ŞiddetSlavoj Zizek · Encore Yayınları · 201889 okunma

·

502 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ilgen