onlarca inceleme yapılmış, onlarca övgü o yüzden bu kısmı geçiyor ve Raif bey'in psikolojisine değinmek istiyorum. beni en çok etkileyen genelde insanların iç durumları ve bu duruma onları getiren etkenlerdir. Bu kitapta da nedenleri ve sonuçları açıkça belirgin halde görüyorum. Raif beyde ilk başlarda; gerek iş yerinde, gerek ailede saygınlığını yitirmiş bir kimlik görüyoruz. İnsanları iyi müşahede eden, insanlardan azami gayret kaçan, tabiri caizse pısırık, kullanılmaya açık... peki neden böyle olmuş? babası hakkında ki düşüncelerinde diyordu ki; ''-Babam benim için "insan" olarak hemen hemen hiç mevcut değildi; yalnız "Baba" dedikleri mücerret bir mefhumun insan şeklinde görünüşüydü. Akşamları kaşlarını çatarak sessiz sedasız eve giren ve ne bizi ne annemizi hitaba layık görmeyen...'' şeklinde devam ediyor. ve babasının gözünde kendisini; ''-Hatta nedense ben akıllandığımı zannettikçe onun nazarında daha küçülüyor gibiydim. Bu sefer benim ikide birde ileri sürdüğüm şahsi fikirlerime ve mütalaalarıma biraz da istihfafla bakıyordu. Son zamanlarda her arzuma muvafakat edişi, münakaşa etmeye tenezzül etmeyecek kadar bana ehemmiyet vermediğinin bir alametiydi...'' diye niteliyor. küçüklükten insan yerine koyulmayış, küçüklükten başlamış olan bir değersizlik Raifinkisi zaten ailenin vermediği saygıyı, değeri ileride kim verir ki.. araya dur bulamıyor daha insan. Nimet olmuş, Raif bu değeri Maria'da bulmuş, içinde ki boşluğu onda doldurmuş. Raif'in, maria ile tanıştıktan sonra hayatında ki düşünceleri de şu yönde; ''-Ben hayatta yalnız başına yürüyebilecek bir insan değildim. Daima onun gibi bir desteğe muhtaçtım... '' değersizlikle geçen bir ömürde bir sevgiye sığınıyor Raif ve bu yaşadığı şeyi hiç kaybetmek istemiyor 'yaşadığımı anladım' diyordu ya öyle işte. kim bulduğu kanadı, uçmaya başlamasına neden olan o şeyi kaybetmek ister ki? Maria'yı kaybettikten sonra da şunları diyordu; ''-Niçin hayatta önüme çıkan her yeni yola adım atmaktan bu kadar çekiniyor, her yaklaşan insanı, bana fenalık etmeye geliyormuş gibi, endişe ile karşılıyordum?'' bu kadar acılarla boğuşmak ve yaşamın insanı bu denli yorduğu bir ömür ne acı. tutunmak bir dala ve o dalın kırılması, tekrar yaşam bulup hayata tutunamıyor her yürek. kalkıpta bunları neden yazdım bilmiyorum, şimdi çıkıp biri sorabilir 'böyle inceleme mi olur' diye sebepsiz bu konulara değinmek istedim. bu kitabın ana konusu elbette bu değil. sürekleyici bir romandı, ayrıca Osmanlı kelimelerin sık sık karşıma çıkması, sürekli anlamlarına bakmakta ayrı güzeldi. nedense bu kelimelerde, böyle kulağa hoş gelen bir hava var, daha bir şiirimsi geliyorlar bana.. tavsiye eder, iyi okumalar dilerim.

Kürk Mantolu MadonnaSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 2021316,2bin okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Afra İncekara