Küçük küçük hikayelerle başladı yazmaya Selo ve çok da iyi yazmıştı öykülerini. Seher ve Devran'da anlatılan öykülerin gerçekte yaşanmış binlerce, milyonlarca hayat hikayesiydi belki de içimizde bir yerlere dokunması. Leylan ile roman yazmaya başladığında gittikçe güçlenmişti kalemi ama Leylan kitabında geçen olay(lar), kapatılması gereken açık bırakılmış bir pencere gibiydi. Anlatılarda ya da anlatma biçiminde değil ama yazma biçiminde eksiklik vardı. Efsun. Efsun, Leylan kitabına nazaran daha da güçlü kaleme alınmış bir roman olmuş. Ana karakterlerden Kenan Kaya'nın ilk anlatışından sonra sözü diğer ana karakterler olan Efsun ve Caner'e bırakmasıyla kitapta geçen olaylar karışmaya başladı. Açıkçası yine birbirine girmiş ama çözülemeyen bir şeyle karşılaşacam sandım ama kitabın bitimine doğru, karmakarışık gelen; olaylar, kişiler, kimin kim olduğu, yerler çözülmeye başladı. Kitabın biraz da eğlenceli dille yazılmış olması, kitaba müthiş bir renk vermiş. İster istemez çok ciddi şeyler yaşanacak hissi doğuyor ilk başta ama anlatılanlar (özellikle kadına yaklaşım), karakterlerin romanda konuşma ve düşünüş biçimleriyle ciddiyetten biraz da olsa uzak tutabiliyor. Yani severek okutuyor kendini. Selo'nun kaleminin gittikçe çok daha güçleneceğine eminim. Başak ve kızlarının da katkısıyla çok güzel bir roman çıkmış ortaya.

EfsunSelahattin Demirtaş · Dipnot · 20213,827 okunma

·1 alıntı·

9,9bin görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.