Anlaşıldığı kadarıyla Roma imparatoru Constantinus söz konusu bu kilise meclisini Hıristiyanlık bünyesindeki karşıt görüşlerin meydan savaşı verecekleri bir platform olarak düşünmemiştir. Onun öncelikli tahayyülü Licinius'a karşı elde ettiği zaferi "kutsal bir zafer" havasına büründürerek bundan sonraki süreçte Hıristiyanlığa ve kiliseye daha kapsamlı şekilde vermeyi planladığı desteği Hıristiyan ruhbanlardan müteşekkil bir ortamda ilan etmektir. İmparator, yirminci saltanat senesini de bu vesileyle görkemli bir ziyafetin eşliğinde gövde gösterisine dönüştürmek istemektedir. Ancak konsil sırasında ilk olarak ilahiyat tartışmaları gündemi belirlemiş ve konsilin sonraki yüzyıllara bıraktığı en büyük miras ortaya konulan ve ismine “Nikaia İtikatnamesi" denilen şu formül olmuştur:
Görülen ve görülmeyen bütün şeylerin yaratıcısı, her şeye gücü yeten tek bir Baba Tanrı'ya iman ediyoruz. Bir tek İsa- Mesih'e de inanıyoruz. Tanrı'nın Oğlu, Baba'yla aynı özden, biricik Oğul, Tanrı'dan Tanrı, Nurdan Nur, gerçek Tanrı'dan gerçek Tanrı, yaratılmış değil evlat edinilmiş, Baba ile aynı özü taşıyan, kendi aracılığıyla gökteki ve yerdeki her şey yaratılan, bizim kurtuluşumuz için gökten inmiş, beden alıp insan olmuş, insan şeklinde insanlar arasında yaşamış, çile çekip ölmüş, üçüncü gün dirilip Gök'e yükselmiş, dirilerle ölüleri yargılamak üzere gelecek olan O'dur. Buna karşın, her kim ki "Oğul doğurulmadan önce yoktu, O'nun olmadığı bir zaman vardı, O hiçlikten yaratıldı, Oğul Baba'dan ayrı bir cevher-öz taşımaktadır, Oğul değişmeye ve değiştirilmeye tabidir" şeklinde konuşursa, kilise onları aforoz ediyor.
Nikaia Konsili'nin yukarıda verilen bu itikat metni açıkça görüldüğü gibi Ariusçu görüşleri çürütmek ve Arius yanlısı ruhbanların sürgün edilmelerine yasal bir dayanak oluşturma maksadıyla hazırlanmıştır. Zira metnin neredeyse her cümlesi Ariusçu kristolojik yaklaşımın çeşitli kabullerine karşı "reddiye" hükmü taşımaktadır.
Sayfa 90Kitabı okudu
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.