Gönderi
Dünyanın sonu gelmiş, Çin’den çıkan Shen Humması New York’a kadar ulaşmış, aileler şehri terkederken büyük şirketler tazminat vaatleriyle geride birkaç çalışan bırakıp kepenk indirmiştir. Salgından kaçanların boşalttığı şehirlerde, sayılı sağlıklı insan ve hummalılar kalır. Hızla yayılan ve ölümcül olan salgın sırasında geride kalanlardan biri de bizim esas kızımız “Candace Chen”dir. İsminden de anlaşılacağı üzere, tıpkı hastalık gibi onun da menşeyi Çin’dir. Göçmen bir ailenin kızı olan Chen, kitap boyunca bizim yegane gözümüz, anlatıcımız olur.
Hummanın belirtileri baş ağrısı, bellek kaybı ve bir anın içine saplanma şeklinde kendini gösterir. İnsanlar günlük rutinleri içinde kısa bir bölümü (örneğin, yemek masasını hazırlayıp toplamak) biteviye yaşarlar. Bu katatonik durumun sonu ölüme varır, zira yinelenen anın dışında, beslenme hijyen ya da iletişim kurma (konuşma) gibi temel hayatta kalma eylemlerini de yitirirler.
Arka kapak ve şahane ön kapağa baktığımızda, aldığı ödülleri de hesaba katıp, leziz bir post-apokaliptik beklerken tür belirlemekte güçlük çektiğim bir çıkmaza girdim. Bilim kurgu mu? Fütüristik bir fantastik mi? Ekstrapolatif mi? Soru soru soru sorularla kaldım. Bunun da sebebi hem dünyanın şekillendiği halinin kitap içinde eser miktarda kaleme alınmış olması, hem de anlatıcının kurgunun ampirik dünyaya yaban kalması.
Dünya tepesine yıkılırken, Canıtın Canıtın (Jonathan) diye diye telef olan, aşk hayatını en ince ayrıntısına kadar okuduğum karakterle bağdaşamadım, hissettiklerine de duygusal katılım sağlayamadım. Zaman uzam zikzakları içinde, bol bol geçmişe dönüşlerin olduğu anlatım, bir yerinden elbette baskıcı topluluğa ya da bireye bağlanacaktı, onu da yine eser miktarda görüyoruz. Kısaca bu konu yeni mi? Hayır. Çok daha iyileri var mı? Evet. Yeni kadehle eski şarap sunulmuş da, pek olmamış sanki.
Saygılarımla
·
1,459 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.