Bir kere kitabın adı muhteşem değil mi? Deniz kıyısında koşan ala köpek. ✨ Bu kitabı ilk okuyuşumu hatırladım da, nasıl üzülmüş nasıl şaşırmıştım. Evet çok şaşırmıştım çünkü genelde okuyup izlediğim şeyler farklı idi. Böyle ani gelişen durumlar olduğunda, denizin ortasında aç susuz kalmak gibi, yaşam kavgası verilirdi, başkası için-kim olursa olsun- kimse kendisinden kolay vazgeçmezdi. Herhalde Aytmatov'un savaşsız gelişen tek kitabı diyecektim ama buradaki savaş bozkırdakinden çok acımasız... İlk okuyuşumu benim için kalıcı yapan şey tam o sırada tuz gölü ziyaretimiz oldu. Tuz gölüne baktım ve orada su olmasının hiç bir şey ifade etmediği dank etti birden kafama. Susuzluk gibisi var mı? Berbat bir his. Korona geçirdiğim zaman en çok özlediğim şey suydu. Allah'ım diyordum şu suyun tadına eskisi gibi varabilecek miyim? Bulaşık suyu gibiydi. Ama orası değilmiş son nokta. Daha beteri hayatta kalmak için deniz suyu içmekmiş. Pis suyu söylemiyorum bile. O en azından sonrasında susatmaz. Orhan Ata'nın çocukları için kendinden vazgeçtiği an, diğerlerininde sırayla bunu yapacağını anladım, muhtemelen onlarda o zaman kavradı durumu. 13 yaşındaki bir çocuk için 3 yetişkin insanın başka hiç bir şey düşünmeden kendini feda etmesi muhteşem bir olaydı. 🗻 Kirisk'in eğitim amaçlı çıktığı bu yolculuk "hayatının" eğitimi oluyor. Derin bir kitap. Felsefik belki. Dirençli. Mutlu son amaçlayan bir kitap değil. İnsanı insanlaştıran yiğit bir kitap. Bilinçli olarak kendinden vazgeçen üç yetişkin asla korkak değildi, Kirisk'in kurtulacağını bile bilmiyorlardı... ✨ Orhan Ata'yı rüzgar, Mılgın Aka'yı dalga, babası Emrayin'i yıldız yaparak ölümlerinden sonra bile ona yol gösterici yapıp, yardım ettiriyor Aytmatov'un kalemi. Ne güzel yazmış. Onların insan kalması için tek yolu seçtirmiş...

Yıldırım Sesli Manasçı - Yüzyüze - Deniz Kıyısında Koşan Ala KöpekCengiz Aytmatov · Ötüken Yayınları · 20101,432 okunma

·

217 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren