”Bazıları ızdırap çektikleri yere garip bir bağlılık duyarlar.” Ali Ayçil’den okuduğum ilk kitap. Daha kitabı elime alır almaz gerek kapak tasarımının güzelliği gerek kitabın isminin çekiciliği çok seveceğimi anlamıştım nitekim öyle de oldu. Kitap kısa kısa fakat yazarın da söylediği gibi biribirinden bağımsız da okunabilen fakat birbirlerinin akrabası olan hikayelerden oluşuyor. Her hikayede, bir önceki hikayeden parçalar görüyorsunuz. Tıpkı bir bütüne ulaşmayı bekleyen yapboz parçaları gibi. Yazar; eserinde şiir gibi bir dil kullanmış. Özgün tasvir ve betimlemelerle dolu, akıcı, yoğun fakat asla yormayan samimi bir dil. Öyle ki kitabı okurken kendimi, ilk defa gittiğim bir şehrin hiç bilmediğim sokaklarında gezerken karşılaştığım, her şeyiyle bana yabancı olan fakat bir o kadar da tanıdık gelen biriyle sohbet ediyormuş hissine kapıldım. Yazar karakterlerini seçerken de bir kenti oluşturan insanlardan esinlenmiş sanki. Birbirinden kopuk gibi görünen ama birbirinin hayatına teğet geçen insanlar. Aynı zamanda karakterlerini sihirbazından nakkaşına, sarrafından seyisine bir çok farklı meslek gruplarından seçerek unutulmaya yüz tutmuş meslek gruplarını da gün yüzüne çıkarmış. Sona doğru tüm hikayeler aynı çatı altında toplanıp üçüncü bir kişinin ağzından o hikayenin karakterleri analiz ediliyor. Kitabı okurken batan bir kentin sokaklarında kayboldum biraz. Biraz derinden hissettirilen acılarda boğuldum ve anlatılan her hikayenin sonunda tekrar sordum. “Coğrafya biraz da keder midir?” Hikaye severlere tavsiyemdir, keyifli okumalar.

Sur Kenti HikayeleriAli Ayçil · Dergah Yayınları · 20181,151 okunma

·

898 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra