Yine seni kıskandım. Yine okumak istediğim ama bir türlü okuyamadığım kitapları bir bir bitirdin. Eh, elbet ben de bir gün o şerefe ereceğim ama er, ama geç.
Kıskanç duygularımı bir kenara bırakayım ve asıl yorumuma geçeyim :)) İnsan ne kadar acı çekse de, her zaman gülümsemeye ihtiyaç duyuyor. O yüzden bizleri gülümseten sanatçıları hiç unutmuyoruz. İyi ki varlar.
Dediğin gibi yıllar geçse de, bazı şeyler hiç değişmiyor, aynı tas, aynı hamam misali. Kimbilir belki bazı şeyler bazı kitaplar sayesinde değişir. Daha doğrusu öyle umuyorum. Sözün kısası ellerine sağlık canım.