Rasyonalistlerin ilâhî dinlere alternatif olarak ileri sürdükleri deizm, dinî hayatın mahiyet ve fonksiyonuna ters düşen bazı anlayışları bünyesinde barındırmaktadır. Âlemle ve insanla ilişkisi olmayan, bir Allah tasavvuru, dinî duygu ve düşünceyi tatmin edemez. İman hayatında; dayanma, bağlanma, teslim olma, dua ve tevbe merkezi bir yer işgal eder. İnsan kendisiyle veya âlemle ilgilenmeyen bir Tanrıya nasıl ve niçin dua etsin? Böyle bir Tanrıya inanmak ne işe yarar?