“İnsan kendisinden ne kadar kaçarsa kaçsın,yine kendisine mahkumdur.”diye bitiyor kitap. Her insanın içinde bi karanlık vardır ve o karanlıktan korkar kimileri.Kendi karanlığından korkmayanlar ancak aydınlanabilir başkasının ışığı ile.İşte bu yüzden yalnızlığıyla karanlığıyla barış halinde olmak bi ışık sunar yolumuza.Yolumuzun sonu her ne olursa olsun sonunda ya kendimiz oluruz ya da başkası.İşte tüm bunlar bizim elimizde ve Yol çok önemli diyor yazar. Ben de sonu her ne olursa olsun,yolda olmayı seviyorum,yolda olma halidir maceralı kılan hayatın bütününü ve sonu tam olarak bilmeyiştir.Biliyoruz zannediyoruz fakat bildiğimiz ölüm bile aslında yolda olmanın ürünü. Çünkü “İnsan için asıl ölüm,ölümün farkında olmaktır.Ölen kişi bilmez öldüğünü,henüz ölmeyenlerdir bu gerçeğin farkında olanlar”diyor Pessoa.

Kalp Düşünebilseydi Atmaktan VazgeçerdiFernando Pessoa · Destek Yayınları · 2020340 okunma

·

275 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.