Efsaneleri masalları olmayan toplumlarda çocuklar nasıl büyür bilmem. Bizi çevreleyen dünyaya ve kendi vicdanımıza karşı sorumluluk yükleyen bir kitap. Çünkü efsaneler, masallar halka ahlak eğitimi verir diyor yazar. Ama bu masallar bu efsanelerle hedeflenen yalnız olumlu örnekler5ve mutluluk vadeden sonlar değildir. Sanat insanı mutluluğa, sevince iyimserliğe çağırmalıdır. Doğru bir sanat ise insanı derin düşüncelere de sürüklemeli, insanı sarsmalı, insanda acıma duygusu uyandırmalı, kötülüğü protesto etmeli, insanı üzmelidir. Ayrıca hayatın ayak altına alınan, küçük düşürülen en değerli yönlerini yeni baştan kurmak, korumak ve Kurtarmak isteği uyandırmalıdır. Kitabının özeleştirisinde usta yazar. Tarihimiz hayatı pahasına kişiliğini koruyan ve toplumunun ahlakı yapısını sağlamlaltırma çabası güden insanlarla doludur. Evet olumlu kahramanlar, olumsuz kimselerle çatışırken yenilir. Ama Shakespeare'nin Romeo ve Jüliyet' inde de hakkın hukukun özgürlüğün mücadelesi anlatılmamış mıydı? Hikayede olay ne olursa olsun, zaferi kim kazanırsa kazansın hikaye okuru etkilemiş, adalet duyvusun tetşklemiştir. Evet kötülük iyiliği yeniyor ama ahlak üstünlüğü baki kalıyor. İnsanın insana birer kurt, birer düşman olduğunu söylemesi tarih açısından bakıldığında ne kadar da doğrudur. Toplum ahlakı ve doğal yaşam üzerine yazılmış güzel bir hikaye. İşte hayat dersi niteliğinde alıntılar. Kendisini saydırmasını bilmeyeni saydırmazlar. Syf 15 Neye yarardı ki güzellik? Güzel olmaya ihtiyacı mı var insanın? Syf 38 Yazın tekrar yeşermeyen ağaçlar, kesinlikle kışın korkudan donup kalanlardır. Syf. 45 Bir adam dünyaya getirmek ve yetiştirmek çok uzun zaman ister. Ama onu öldürmek çok kolaydır. Bir anda öldürürsün. Syf 57 İnsanlar akıllarıyla değil de zenginlikleri ile tanınmaya, büyüklenmeye kalkışırlarsa, bunun sonu kötü olur. Syf 66 Paranın hüküm sürdüğü yerde, güzel söze ve güzelliğe yer kalmaz. Syf 68 Kendi ayıbını örtmek isteyen başkalarının yüzüne kara çalar. Syf 72 İnsan kendi belinden, kendi dölünden olanlardan bir şey esirger mi? Syf 76 Zaten aptallar her zaman kaderlerine razı olurlardı. Syf 83 Ah, ah! Konuşmak neye yarar! Yüz fikir borcu ödemiyor... Syf 83 Kötü işin sonu da kötü olur. Syf 89 Yorga giden güzel bir at, iyi bir yol arkadaşıdır. Syf 95 İnsanın mutlu olması ve bu mutluluğu başkalarına da vermesi bazen ne kadar kolay oluyor! Syf 96 Evlerin arkasından bakmak bir insana sırtından bakmak gibiydi. Syf 98 Bir eşeğe eşek olduğunu ispat edemezsin ki... Syf 98 İnsanların sofrada tek kelime konuşmadan oturmaları, ama kafalarında şüpheli, kötü düşünceler olması kadar sıkıcı, fena bir şey yoktu. Yüreği kafesinden çıkıp top gibi yuvarlanarak pencere dibine gitmiş ve fısıldıyordu:"Belki suç bizimdir. "syf 99 Tehlike atlatıldıktan sonra önemsiz görülür.syf 118 Çağrılan yere ar eyleme, çağrılmayan yeri dar eyleme. 140 İnsandaki çocuk vicdanı toplumdaki öz gibidir. Ve bu öz olmadan tohum filizlenmez, gelişmez. Yeryüzünde bizi neler beklerse beklesin, insanoğlu doğdukça ve öldükçe, insanoğlu yaşadıkça hak ve doğruluk denen şey de var olacaktır...syf 168

Beyaz GemiCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 199970,9bin okunma

·

250 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ülkü KARA