Gönderi

Bana dostlar soruyorlar:Ölümüne alışabildin mi diye ?
Daha iyiyim.Toparlamak pek mümkün değil aklina düştükçe acin artiyor.Ama alışıyorsun;gidişine değil her ağrının eşiğine,kendi içinde; büyüklüğü kadar büyüyor.Gidince dönememek, dönünce görememek,insanın ciğerini yakıyor.Ama alışıyorsun gidişine değil sana bir daha gelmeyecek fikrine; onlar gidiyor, sen bakiyorsun,onlar gidiyor,sen kaliyorsun.Sonra devri daim olup talih senden dönünceye kadar,senden gidenleri parmaklarinla sayiyorsun.Aci aci yutkunup gözyaslarini biriktiriyorsun göysünde.....Alişamadim.Toparlayamadim.Evet o kadar güçlü değilim.Size öyle geliyor güçlüyü oynuyorum hayat sahnesinde...İnsan hiç sevdiklerinin ölümüne alışır mı?Sadece aklımı ruhuma; kulağımı kalbime,kapattim diyelim!!!
·
1 görüntüleme
Pastor