Önce konudan bahsetmek istiyorum: Büyükçe bir grup İngiliz çocuk, dünyada süregelen savaştan korunmak için uçakla başka yere taşınmaktadır ama uçakları ıssız bir adaya düşmüştür. Onlarca çocuk başlarında bir "yetişkin" olmaksızın düştükleri ıssız adada kalırlar. Önce Ralph ve Domuzcuk'u, sonra Jack, Simon ve diğer karakterleri tanırız. Ralph ve Jack gibi yaşça büyük çocuklar idareyi haliyle ellerine alırlar. Burada Domuzcuk ise aslında bilgili, zeki, sözü geçmesi gereken isim olmasına rağmen akran zorbalığına uğrar ve kimse tarafına bile bakmaz. O kadar ki kitap bittiğinde bile hala ismini ne biz ne de kitapta hikayesini okuduğumuz çocuklar bilmektedir. Sonuçta bunlar çocuk da olsa ıssız bir adadalar ve gereken şeyler bellidir: Her türlü ihtiyaç için kesinlikle gerekli olan ateş, barınak, yemek ve kalabalık bir topluluk oldukları için bütün bu gereksinimleri de yönetecek bir lider. Ralph ve Jack kitap boyu hem bu gereksinimlerin karşılanması konusunda hem de liderliği kimin üstleneceği konusunda zaman zaman soğuk, zaman zaman ise sıcak bir mücadelede bulunurlar. Çocuk yaştaki iki karakter arasında bile köken ve ideoloji farkının çatışmaya yol açtığını sayfalarca okuruz. Elbette kitap boyunca rutin olaylar ve sıkıntılar gerçekleşir. Küçük çocuklar korkar, küçük çocuklar işten kaytarır, acıkır, sıkılır, özler... Hikaye ve konu özetle ve mümkün olduğunca spoilersız bir şekilde böyle ama beni kitapta asıl bağlayan hikayenin kendisi kadar anlatımı oldu. Golding daha önce okuduğum bir yazar olmamasına rağmen ilk sayfalardan itibaren beni gerçekten kendisine çekti. Elbette burada yazar ile beraber çevirmene de büyük teşekkür etmem gerekir yazarın dilini koruyarak, belki çeviri sırasında yer yer geliştirerek bu etkileyici anlatımı bizlere ulaştırmış. Kitapta çocuklardan başka bir karakter olmamasına rağmen kitaba dalıp gittiğim bazı zamanlarda karakterlerin çocuk olduklarını unuttuğum yerler oldu. Ama bu yazarın bunu verememesinden değildi. Karakterlerin düşünceleri, konuşmaları, davranışları, korkuları gayet olması gerektiği gibi "çocuksuydu". Hani bazen bazı insanlardan duyarız ya "Dünyayı çocuklar yönetsin" gibi altı asla doldurulmamış, sadece duygusallıktan kaynaklanan cümleler. Bu kitabı okuduktan sonra bu ifadelere karşı daha bir karşı olmaya başladım. Birisi çıkıp yazar sadece bu ifadeye karşı çıkmak için bu kitabı yazmıştır dese bile karşı çıkmam. Son olarak da biz çocukları ne kadar melek görürsek görelim çocukların aksine ne kadar şeytan olabileceğini de bu kitapta dolu dolu okuyoruz. Eğer üşenmeden incelememi okumuşsanız size gönül rahatlığı ile kitabı alıp okumanızı, asla pişman olmayacağınızı söyleyebilirim.

Sineklerin TanrısıWilliam Golding · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202080,9bin okunma

·

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Szymek