Gönderi
İz
"Eski gülüşlerimi arıyorum. En saf, en temiz en tasasız çocuksu gülüşlerimi. Göğe uzanan ulu bir masal ağacının tomurcuklarında asılı kalmışlar. Erişemiyorum. Yaşanmış düşlerimde yitirdiğim masum gülüşlerimi bir tek "o" indirebilir aşağıya. Bir tek o yüzümü güldürebilir yeniden. Ama o yok! Ölmüş! Öyle diyorlar, inanamıyorum..."
Canan Tan, türk edebiyatı yazarları arasından kalemini, anlatımını en çok sevdiğim yazarlardan biri. Yine usta kalemiyle harika bir kitapla çıkıyor karşımıza. Anlatımı, dili, akıcılığı, anlattığı hikaye itibariyle şahane bir kitaptı en başta onu söylemeliyim.
Konusu kısaca şöyle; babasına hayran bir kız Verda, hatta aşık. Çevremizde, belkide kendi hayatımızda görebileceğimiz çok güzel bir baba-kız hikayesi. Verda, annesiyle babasının boşanmasından sonra babasıyla ayrı düşüyor ve yıllarca ilişkileri çok kopuk ilerliyor. Çatışmalar, çelişmeler, zıt düşmeler yaşanıyor aralarında ama sevgileri içten içe hep sürüyor. Kızı babasına, babası kızına aşık olmaktan hiç vazgeçmiyor... Kariyerinde zirveye ulaşmış ünlü avukat Vedat Karacan'ın (verdanın babası) intiharıyla başlıyor hikaye. Bu beklenmedik ölümün ardında yatan gizemi çözmek Verda'ya düşüyor. Babasının neden öldüğünü araştırırken, ölmeden önce bakmakta olduğu Çayyolu davasının başına geçiyor ve izleri buradan sürmeye devam ediyor. Geçmişe dönüp baktığında yüzleştiği keşkeleriyle, pişmanlıklarıyla ve içini kavuran devasa bir özlemle şaşırtıcı gerçeklere ulaşıyor.
Çok güzel bir baba kız öyküsüydü, ben çok beğendim. Dediğim gibi anlatımı, konuyu işleme şekli çok başarılıydı. Canan Tan'ın kitapları arasında en beğendiğim ikinci kitabı oldu.
·
79 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.