"Bırak kentleri, bırak yapıların görkemini, yoksulluğunu, bırak yolları, istasyonları, insanlarını, yabancıları, sevdiklerini, çocukluğunu, ölen uzaktaki insanlarını, bırak, bırak, bırak içinde seni kemiren seni bırak. Bak nerelere varıyor gökyüzü. Hangi zamanlara. Hangi sonsuzluğa. Git."
Tezer Özlü, Yaşamın Ucuna Yolculuk
Sayfa 77 - Kolektif
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.