Gönderi
İlk iki kitabında bize öyküleriyle ulaşıp ses veren Selahattin Demirtaş'ın üçüncü kitabı Leylan. İlk bölümünde ki neredeyse üçte birini oluşturuyor kitabın Serap, Kudret, Süphan ve Kemalettin'in hayatlarına misafir oluyoruz. Uzun öykü tarzında ve yine bildik eğlenceli, akıcı üslubuyla yazmış Demirtaş. Son derece keyifliydi. İkinci bölüm biraz alışılmışın dışında olmuş ya da biz Selahattin Demirtaş'ın 'edebi kaygısının olmaması' konusundaki mütevazi tavrına fazla kulak verdik herhalde. Hiç de tevazu gösterdiği gibi değildi; oldukça başarılı, ilgi çekici bir bölüm olmuş, Hayat Her Zaman Yarımdır.
Basit bir hikaye ve romanın bir araya gelmesiyle oluşmuyor. Hikayeden romana geçiş de romanın gizemli başlangıcıyla, ilerleyen sayfalarda gizem perdesinin yavaşça aralanması da bence gerçekten usta işi olmuş. Toplumsal olaylara, acılara, adaletsizliğe tepki ve kadına yönelik şiddet, dayanışma temalı genel olarak kitap. Bu kitabı için artık politik bir roman tanımı yanlış olmaz. Haliyle bir politikacının ve iyi bir gözlemcinin elinden çıktığı belli. Romanda kadın karakterlerin kendi dünyalarındaki olumsuzluklar ve yaşamdaki mücadeleleri romanın katmanlarını oluşturmuş. Cümleler, olay ve kurgu etkileyici.
Ana tema mutluluk ve anlamlı, yaşanmaya değer bir hayat kavramları üzerine kurulmuş. Aşk, direnme, emek gibi kavramlar da ana temaya yardımcı olarak bol miktarda kullanılmış. En etkilendiğim bölüm Celal"in konferans konuşması ve sonrasındaki eylemiydi. Öğrencilerin protesto ederken birden destek olması çok fazla coşkulu ve etkileyiciydi.
Zürih'teki beyinlerin buluşması gibi bir bölüm hiç kitabı elime aldığımda okumayı umduğum türden değildi. Bilim kurgu türüne kendimi pek yakın hissetmiyorum ama çok beğendim hayallerde buluşup sohbet etme, bir yerlere gitme fikrini. Yine son seanstaki konuşmayı anmadan geçemeyeceğim, fazlaca duygusal anlar yaşamama sebep oldu.
Sonra Nusaybin bölümüne geldik. Türkiye'nin yaşadığı son yılları iliklerimize kadar işleten türden olmuş. Nusaybin'e gittim, orada yaşananlara kıyısından köşesinden de olsa şahit oldum. Bu yüzden okuduğum cümleleri çok fazlaca ve yakınımda hissettim. Burada Selahattin Demirtaş ajitasyonsuz ve abartısız çok yalın, gerçek, samimi ve devrimci dil kullanmış. Etkilenmemek mümkün değil.
Selahattin Demirtaş'ın zor bir yazım tekniği kullanıp, bunun da bence hakkını verdiği bir roman olmuş Leylan. Seher ve Devran'a göre biraz daha başarılı. Anlaşılan her kitabında bu başarı çıtasını yükseltecek bize de keyifle okunacak eserler hediye edecek.
·
136 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.