Uzun zamandır okumayı düşündüğüm ama bir türlü iyi bir vakit ayıramadığım bu kitabı okumanın bende oluşturduğu mutluluk ve heyecanı içerisindeyim. Dostoyevskinin yaşamının sonuna doğru yazdığı bu son kitabı son zamanlarda dostoyevski'nin şaheserinin hangisi oldugu konusunda sürekli Suç ve Ceza kitabıyla kıyaslanıp tartışma konusu oluyor. Ama bence ikisi de usta bir kalemden çıkmış dünya edebiyatının sahip olduğu en önemli eserlerden. Üç karamazov kardeşin her birinin ayrı bir kişilik olması ve her bir kardeşin dostoyevski'nin yaşamından belli bir dönemi yansıtması dostoyevski'nin yaşamını da önümüze seriyor. Dimitri keyfine düşkün, babasına çeken. Nişanlısı olduğu halde başka biriyle takılan ve takıldığı kız için babasıyla rekabet halinde olan bir karamazov. İvan ise sürekli tanrının varlığını sorgulayan, bir türlü somut bişey bulamayan kardeşi Dimitrinin nişanlısından hoşlanan kafasını sıyırmış bir karamazov. Alyoşa karakterine gelince alyoşa bize dostoyevskinin yaşamının son zamanlarını yansıtıyor. Kardeşlerini düzeltmeye çalışan, doğru yola girmeleri için çaba sarfeden dinine düşkün herkesin sevdiği bir karamazov. Dünya edebiyatında her nasil ki 'Oblomovluk' artık tembelliği simgeliyorsa 'Karamazovluk' da keyfine düşkünlüğü, ayran gönüllülüğü simgelemektedir. Kitapta en çok hoşuma giden de mesleğimle ilgili geçen bi kesit oldu. Dostoyevskinin daha 1800 lü yıllarda bunu farketmesi ve kaleme alması gerçekten psikolojik olarak insanları ne kadar iyi analiz edebildiğini gösteriyor. Çünkü 21. Yy' a geldik ama hâla bu sorun devam ediyor. İnançsız olan İvan papaza diyor ki " Bazen o kadar iyi düşünürüm ki bir hemşire olmayı hayal ederim. Gözlerim kapalı, düşünüp hayal kurarken o dakikalarda kendimde yenilmez bir güç hissederim. Hiçbir irinli çıban gözümü korkutamaz. Yaraları kendi elimle yıkar, sararım. Acı çeken hastaların yardımına koşar, yaralarını öperim. Evet ama böyle bir hayata uzun zaman dayanabilirmiyim? Çünkü yaralarını yıkadığın hasta sana hemen teşekkürle karşılık vermez, tersine, insan sever hizmetine değer, önem vermeden sana eziyete, huysuzluğa, bağırıp çağırmaya hatta seni ordaki üstlerine şikayet etmeye kalkarsa.. (hastaların çoğu da yapar bunu) O zaman ne olacak, Sevgin devam edecek mi? Kendi kendime içim ürpererek insanlara sevgim uğruna çalışmaktan beni soğutacak tek şeyin 'nankörlük' olduğu karşılığını verdim. Kısacası sadece ücret karşılığı çalışan bir işçiyim, emeğimin bedelini hemen isterim. Beni takdir etmeli. Sevgime sevgiyle karşılık vermeliler. Başka türlü sevemem ben! Papaz'ın cevabı da şu oldu: Bütün bunlar sana güzellik olarak geri dönecek ama karşılığında nankörlük bile görmüş olsan! Kitabı olumsuz olarak eleştirdiğim bir yanı dini olarak fazla bi öğüt içeriyor olması. Bu da kitap akıcılığını biraz etkilemiş oldu. Ama gönül rahatlığıyla herkese tavsiye edebileceğim güzel bir kitap. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.

Karamazov KardeşlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202335bin okunma

·

157 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

hamza salman