Nedense aşk romanı olarak tanıtılan, kendisine çok yüzeysel yaklaşılmış (bazıları tarafından kasıtlı bir şekilde) bir kitap. Özellikle değinmek istediğim nokta, bazı ''okur''ların bu kitaba kasıtlı bir şekilde yüzeysel yaklaşmaları. Yaptıkları çıkarımlar şu şekilde: - Toksik bir ilişkide toksik bir partnere sahip olmanın sonucu, - Maria yaş tahtaya bastı, - Castel tarafsızca eleştirmemizi istiyor ya da kendini aklamaya çalışıyor. Evet kesin ifade ile sorunumuz bu! Bu ''okur'' arkadaşlar her ne hikmetse Castel gibi bir adam ile ilişkiye girerek Maria'nın kocasını aldatmasından dem vurmamış. Tabi, onlar bunu yazmayınca Maria sütten çıkmış ak kaşık oluyor. Yok öyle bir dünya! Bu hikayede Castel bir anti-kahraman olabilir, ancak Maria'da bir kahraman değil. Her şeyi geçtim bu hikayedeki mesele aşk değil ki zaten. Castel'in, cinayet itiraflarını yazarken bile ''kendim hakkında daha fazla açıklama yapma gereği duymuyorum'', ''istediğinizi düşünebilirsiniz umurumda değil'' demesi, onun kendini aklama gibi bir amacının olmadığının kanıtı. Öte yandan Castel'in sosyal bir çevresi yoktur, kendi sosyal ilişkileri hakkında ''arkadaşlarım olduğu zamanlar'' diye bahseder. Dünyaya ve insanlara karşı nefret doludur. Davranışları ve duyguları yaşama biçimi dengesizdir. Maria ile olan diyaloglarında yersiz öfkelenmeleri, Maria'yı öldürdüğü için bir yandan kendini yererken diğer yandan da ''Maria'nın ölümünden önceki günler yaşamımın en acımasız günleriydi'' demesi buna örnek olarak gösterilebilir. Kibirli olmadığını belirtse de bu kısım çelişkilidir kanaatimce. Castel'in eleştirmenler hakkındaki görüşü, onun eleştirilmeye tahammül edemediğini gösteriyor. Kendisinin belirttiği üzere zihni tıpkı bir hesap makinesi gibi çalışmaktadır. İlk defa gördüğü ve belki de bir daha görme ihtimalinin milyonda bir olduğu bir kadın hakkında, onu tekrar görme ihtimaline karşın uykusuz geceler geçirme uğruna kafasında planlar tasarlamaktadır. Takıntılı kişiliğinden ötürü zihninde sürekli sorular döndürse de, bazıları gerçekten de mantıklı ve isabetlidir. Örnek olarak Castel'in kendi kendine sorduğu sorular verilebilir: Maria neden evli olduğunu başında söylememişti? Neden onun yerine kocası ile tanıştırmıştı? Kitaptaki bir diğer ilgi çekici nokta da, Maria'nın Castel'e gönderdiği mektuplardan birinde ''bana yardım isteyerek bakıyorsun'' demesidir. Aslında Maria'da Castel'in içinde bulunduğu durumun belki de bir ölçüde farkındadır. Tünel, yalnızlığını ucunda ışık olmayan bir tünel ile özdeşleştiren, ancak ''bir umut'' ışığın çıkmasını bekleyen, en sonunda tam aradığını bulmuşken sahiplenme içgüdüsü ile problemli bir zihnin el ele vermesinin insanı nelere sürükleyeceğini anlatan trajik bir hikayedir. Daha pek çok çıkarım yapılması mümkün olan bu eserin kitaplığınızda bulunmasını tavsiye ederim.

TünelErnesto Sabato · Ayrıntı Yayınları · 2000853 okunma

··1 alıntı·

455 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökhan Taşkıran