Gönderi
“...ben ilk büyümü aşkımdan yapmıştım.”
Efsaneler, kehanetler, hikâyeler...
Ben, Kirke'nin öncesinde mitolojiye pek bir ilgisizdim, ısınamazdım. Dolayısıyla Kirke'nin beni nasıl bambaşka bir evrene yakınlaştıracağından, büyülenmişçesine hayran bırakacağından habersizdim.
Yeni bir türe adım attığınızda, ilk deneyiminiz ya sizi pişman eder ya da devam etmeniz için cesaret verir. Kirke, benim için her ikisiydi. Hikayesi, karakterin iç dünyası, gelişimi, değiştiğini ve güçlendiğini okuyucuya hissettirmesi beni hayran bıraktı. Öte yandan mitolojiyle ilgili hiçbir şey okumamış olan bana pek bir zorluk çıkartı, okurken sözlüğü elimden düşüremedim. Başlangıç için yanlış bir seçimdi Kirke. Küçük adımlarla patika yolunu takip etmek yerine kendimi Daedalus'un labirentine attım, üstelik en başta Ariadne'nin ipi yoktu elimde. Yolumu bulabilmek için çırpındım, satırların arasıda kayboldum. Yine de okurken zevk almayı başardım.
Hikaye, Kirke'nin aile içerisinde dışlanmasından "farklı" olduğu için sürülmesine kadar uzanıyor. Ölümlü sesli tanrıça, doğumundan bu yana yargıların ve ihanetin kurbanı oluyor. İşte bu noktada beni Pasiphae, Aietes, Tethys ve Skylla'la tanıştırıyor. Denizcilerin kalbine korku salan bir canavara dönüşmeden önceki Skylla...
Hiçbir kitapta eksik olmayan o aşk hikayesi beni büyülemişti. Eksik olmayan o hayal kırıklığı.. Öyledir ya, tanrı ve tanrıçalar sadakati umursamaz, etikten uzaktır ilişkileri. Bu yüzdendir Kirke'nin yatağına aldığı her erkekte kalbimin kırılması..
Tüm sözler bir yana, Kirke'ye yakıştırabileceğim en net sıfatlar şefkat ve cesarettir. O bir anne. Oğlunu ve adasını senelerce koruyan, bilgeliğini esirgemeyen, oğlunun mutluluğu pahasına canını hiçe sayan bir anne. Trygon'un dikenine tereddütsüz dokunan...
Güzel bir deneyim, eksik hissettirmeyen bir sondu.
·
91 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.