2015 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülünü kazanmış bir eser Dış Kapının Mandalı. Kitaptaki son öykünün adı ve dilimizde de çok bilinen bir deyim aynı zamanda. Anlamı: Önemsiz, değersiz; uzak akraba. Bu kısma niye değindim çünkü içerik de bu anlamlardan bağımsız değil. Öykülerdeki kahramanlar aslında bir o kadar önemsiz, değersiz gibi dursa da uzak akrabalarımız gibi bize hem uzak hem de yakın duruyor. “Vasıfsız” öyküsündeki Şinasi, “Perihan ve Dış Kapının Mandalı” öykülerindeki Perihan, “Ayrılık” öyküsündeki “Zebercet’liğe” bulaşmamaya çalışan isimsiz karakterle “Nokta” öyküsündeki yaşamda sadece bir nokta olan Nokta bana uzak akrabalarım gibi geldi. Kitabın başında Tomris Uyar’dan alıntılanan “Bir şeylerin dışındayım biliyorum / Daha doğrusu bir şeyler bensiz sürüp gidiyor” sözlerinin de öykülerle açımlandığını söyleyelim. Öyküleri okudukça hayatın sıradanlığını da görüyoruz. Bizimle beraber bizsiz sürüp giden zamanı da… Öyle ki genç Perihan’la açtığımız kitabı bu kez yaşlanmış Perihan’la kapatıyoruz. Onca zaman içinde neler oldu, Perihan neler yaşadı orası muamma. Nedendir bilmiyorum en etkilendiğim öykü “Soba” oldu. Soba kültürüne yetişmiş olan ben ve benim gibiler de mutlaka kendilerine dair bir şeyler bulacaktır bu öyküde. Soba, birbirinden farklı bireylerin biraz da mecburiyetten bir arada olmalarını sağlayan kutsal nesne. Şahane betimlemeleriyle kare kare gözümün önünde canlandı sahneler. Kısa film tadında… Sonra baktım, yazar da yüksek lisansını film ve drama üstüne yapmış. Diğer öykülerde de “an”lar ve nesneler oldukça fazla yer tutuyordu. Canlı tasvirlerle okuru yakalayıp o “an”ların içine sokuyor bizi yazar. Dış kapının mandalı olabilecek insanlar yazarın kaleminin ucunda bizden biri olup çıkıyor. Sonra da düşündürüyor: Belki de “dış kapının mandalı” biziz.

Dış Kapının MandalıArzu Uçar · İthaki Yayınları · 2020137 okunma

·

146 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Harun Eytemiş