"Ey Şems, hangi söz gücendirdi nazende gönlünü. Hangi kem göz incitti gece karası bakışlarını da ansızın çekip gittin bilinmez diyarlara. Sen gittin ya bilmez misin bu dostun deli divane dolaşmakta. Gel ey Şems. Sina'da bayılan Musa aşkına, Kudüs'te kan ağlayan İsa hatrına, Medine'de 'ümmetim ümmetim' diye feryat eden Muhammet (SAV) nuru için gel Şems. Konya artık aşk kokmuyor Şems." Senin Mevlana'n... "
