Gönderi
Kudüs'ün inatçı ve dönek halkı, ettiği yemini unutup, Amon'un putlarına kanlı armağanlarını getirmiş, tütsü yakarak günaha girmeleri yetmezmiş gibi, Süleyman Mabedi'ne Baal putunu koymuş, kutsal mekan tütsü ve kan kokuncaya kadar, yerleri kurban kanına bulamışlardı.
Tanrı kendisiyle alay edildiğini görünce, çok öfkelendi. Bir gök gürlemesiyle sonsuz yeryüzünü inletti. Tanrı'nın gazabı o kadar şiddetliydi ki, gökler yarıldı, nehirler kaçtı, denizler önünde boyun eğdi, dağlar sarhoşlar gibi sallandı, kocaman dik kayalıklar diz çöktü... Melekler bile tanrının öfkeli bakışlarıyla göz göze gelmeye cesaret edemiyorlardı. Bunun üzerine Musa, İsmail, İlyas ve Elişa peygamber öne çıktılar ve yüreklerinden geçenleri dile getirdiler. Fakat Tanrı onlara aldırmadı. O sırada İsrail'in ana atası Rahel Ramah'taki mezarından çıkıp geldi Görünmeyen'in huzuruna.
-Tanrım, Yakup kızkardeşimin rahmine tohumlarını ektiğinde kıskanmıştım ben de, tıpkı şimdi benim çocuklarımın senin yerine, başka tanrılara tütsü yaktığında senin kıskandığın gibi.
Ama Tanrı susuyordu.
"Fakat Sen Tanrı'ysan her şeyin efendisiysen o zaman hoşgörünün onların kibrinden, merhametinin onların hatalarından daha büyük olması gerekmez mi? Eğer merhametin sonsuz değilse, Sen de sonsuz olamazsın. O zaman Sen de TANRI değilsin. Sen yabancı bir Tanrı'sın, öfkeli bir Tanrı'sın, cezalandıran bir Tanrı'sın, sadece seni sevenleri seven ve sadece merhamet edene hizmet eden... Ben, ben Rahel o zaman seni meleklerinin önünde reddediyorum!
Tanrı, sözünü inkâr eden bu kadını, sonsuz inancı ve sabırsızlığı nedeniyle, kendisine kayıtsız şartsız itaat eden diğer kullarından daha çok seviyordu.
#okudumbitti
#raheltanriylahesaplasiyor
#stefanzweig
·
119 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.