Ah, canımın yongası! Fikrimin ince gülü.. Şükrü Erbaş.. Şiir bir denizse, dalgaların aksini muhayyileden çıkaran, insan ruhunun tüm serzeniş ve inleyişlerini buzlu suyun yarattığı titreyişle hissettiren, modern şiirinin dimâğını kırık fay hatlarında canlandıran, öylesine ruhu kendine getiren, öylesine ruhu diyâr alem gezdiren üstâd.. Kuş Uçar Kanat Ağlar eseri 2018 yılında yayınlanmış Behçet Necatigil ödüllü şiir kitabı.Bu eseriyle Behçet Necatigil'in de belirttiği gibi şiir-hikaye diye, şiirle hikaye arasında ortak bir türle yenilik yaratmış. Boğazımızda kuruyan yalnızlığı evrensel bir acıyla tasvir etmiş; kalabalıkta kaybolmuş hayatımızı yalnızlığımızla, yabancılığımızla ilintilemiş; doğayı büyük olgulardan da üstün kılmış; ölümün acısını, öldürmeyen bir hançerin yüreğimize saplanan anki verdiği ıstırabıyla dondurmuş kanımızı; geçmişimizin pıhtılaşmış çaresizliğiyle kangren etmiş ruhu.. Yine de fesleğenli gülhatmiden vazgeçmemiş Erbaş. Şiirlerinin derinlerinde psikolojik sarsılmalarını, duygularının kırılma noktalarını evrenselleştirmekten çekinmemiş, kelimeleri zıt çağrışımları altında yeryüzüne serpmiş, çocukluğu olmayanın büyüklüğünü zamanın içinde zıtlıklar kaybına devirmiş. "Akrep de yelkovan da iki kaşının arasında durdu." Onunla bir kaç sene evvelki tanışmamın geç kalınmış burukluğunu da anlatan kelimeleri olsa keşke Erbaş'ın. Ölüm için hissedilen acı kalıplaşmış sanırdım, insanın ölüm ve getirdiği yalnızlık için söyleyebileceği başka ne kalmış olabilir ki diye düşünürdüm yalnızlığın saçaklanışını Erbaş duyurmadan önce. Onun kaleminde evler, ağaçlar, rüzgar, sesler, kediler, serçeler, güneşler nasıl donduysa, benim fikrimi de aynı derecede donduran satırlarla sonlandırmak istiyorum sözlerimi. "Sen evden çıktın ya, eşik önünden aktı, pencere ardından koştu. Kalabalık içinde yabancı kalma diye aynadaki gülüşün, kâküllerindeki rüya, sandıktaki kokun, üstüne gökyüzü oldu. O uzak, soğuk, kocaman şehir birden ev içine döndü. Ben titreyerek baktım ardından. Kötü bir yalnızlık seni incitmesin diye avuçlarındaki hayat çizgisinden sessizce öptüm. Hatırlar mısın, sokağın başında bir kadın, ölüme bakar gibi bakıyordu çocuğuna. Sen korktun, ben korktum. Kar mıydı, akşam mıydı, büyümüş müydük, zamanın sahibi kimdi, gelecek nerelerden gelecekti, bilmiyorduk. Sen sakindin, ben kötü bir telaştım. Sen güzeldin, ben katıydım. Sen kalbine tutunmuştun, ben öfkemi seviyordum. Dünya bir kibir fotoğrafıydı. Kocaman bir yapının önünde durdun. Bütün pencereler sana baktı. Sen bütün güzelliğinle onların geldikleri yerleri gördün. Ben o gün orada öğrendim, çocukluğu olmayanın büyüklüğü de olmazmış. " Şiirle, umutla kalın.

Kuş Uçar Kanat AğlarŞükrü Erbaş · Kırmızı Kedi Yayınları · 20194,178 okunma

·

894 görüntüleme

perişan sümbüller sarhoş nergisler

@sebebey ·

05 Kasım 2021 15:00

Çok hoş bir girizgâhı var 🌸

Nurdan

@lapisllazulli ·

05 Kasım 2021 15:03

Teşekkür ederim 🌺

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nurdan