İçerik Romanlarıyla tanıdığımız Adalet Ağaoğlu'nun bu öykü kitabında 12 öykü bulunmaktadır. Öykülerin genelinin arka planında dönemin siyasi ve sosyal yapısı açık bir şekilde gözler önüne seriliyor. Bu arka planların metne ne kadar derinlik sağladığı ise tartışılır. Kalemi Okura hiçbir şey bırakmaması, her detayı okurun gözüne soka soka anlatması, çoğu öyküde bilinç akışına yakın bir anlatı kullanması ama kendi kendine konuşan, bir şeyler dikte eden anlatıcılara başvurması, aynı şeyleri tekrar etmesi... Tüm bunlar bize yazarın kendi zihnini gösterdiği için kalemini görmemiz için gözlerimizi kısarak bakmamız gerekiyor. Kurgu Kurguları güzel ve okuyucuya bir şeyler aktarıyor. Fakat fikirlerin kullanımı, anlatıcıyı bilirkişi gibi ataması, üst tabakadan aktarımı, üslubunun öykü için uygun olmayan yavaşlığı ve boğucu yapısı nedeniyle kurgu çok derinlerde kalıyor. Üslup Üslubu bazen süslü, bazen şiirsel ama hiçbir zaman akıcı değil. Herhangi bir alt metin olmadan aktarması bu tarz okumayı seven yazarlar için bile iyi gelmeyecek derecede açıklıklarla bezeli. Hitap Ettiği - Etmediği Kitle Adalet Ağaoğlu'nun kalemini seven okurlar için ve yazıldığı dönemin tarihi olaylarını bilen ya da ilgilenenler için güzel denebilecek öyküler. Diğer okurlar birkaç öykü okuyup üslubunu kavradıktan sonra karar verirse daha doğru olacaktır. Son Bakış Yazarın her öyküsünde bir derdi var bu güzel. Asıl sorun dertlerini anlatma şekli. Yazıldığı dönemde sıkışıp kalması, güncelliğe ya da genele geçemeyen yapısı, boğucu diliyle benim tarzımda bir yazar değil ama bu Ağaoğlu kötü bir yazar demek değil elbette. Üslubunu seven insanlar için kurguları sağlam gelebilir.

Sessizliğin İlk SesiAdalet Ağaoğlu · Everest Yayınları · 2015228 okunma

·

148 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhammet Oğuzhan Yalçın