Meczup: "...VAKİT İRFAN VAKTİ...": ...VAKİT İRFAN VAKTİ... 1K DA 4.. ŞEBİ ARÛS(MEVLANA HAZRETLERİNİ ANMA) ETKİNLİĞİ; TARİH :17 Kasım 17 Aralık. Ölümü düğün gecesi (Şeb-i Arûs) olarak anlayan insana tesir edecek hangi güç vardır? O güçlü, yenilmez insan, Mevlâna'dır. Ölüme ve hayata,...

1K DA 4.. ŞEBİ ARÛS(MEVLANA HAZRETLERİNİ ANMA) ETKİNLİĞİ; TARİH :17 Kasım 17 Aralık. Ölümü düğün gecesi (Şeb-i Arûs) olarak anlayan insana tesir edecek hangi güç vardır? O güçlü, yenilmez insan, Mevlâna'dır. Ölüme ve hayata, zamana ve tarihe yenilmeyen insan. Diyerek başlıyor Mevlana adlı eserine Sezai Karakoç…. ‘’Hz. Mevlânâ hem ilâhî sırların, hem de bütün peygamberlerin vârisi ve tercümanıdır. Çünkü o, Kurân-ı Kerime, inanmış, ona bende olmuş, ondaki "Irciî" yani "Bana dön" emrine uymuş, Hak'ta yok olmuş, vuslata ermiştir. Hz. Mevlânâ ölümsüz olarak sonsuza kadar yaşayacaktır, belki zaman bitecek, ama o bitmeyecektir!’’ Torunu Celaleddin Bakır Çelebî’de Mevlana Okyanusundan adlı eserde bu kelimelerle anlatıyor büyük büyük dedesini… Kelimeleri bir araya getiremedik onun hakkında… Üstadların dilinden faydanalım istedik Hz Mevlana için; Bakın Ethem Cebecioğlu’da ‘’Mevlana Üzerine Bazı Notlar’’ adlı kitabının sonuç bölümünde neler yazıyor onun için… Hz. Mevlânâ çok yönlü değerlendirildiğinde, onun hakkında onu anlama mihverinde maddeler halinde şu notları düşebiliriz. 1. Hz. Mevlânâ , Kur'ân insanıdır. Onun şahsiyetinin temelinde küçük yaşlarda hıfzettiği Kur'ân-ı Kerim vardır. O, Kur'ân kafa yapısı temelinde kendini ve her şeyi değerlendirmiş çözmüş bir sûfidir. "Ben Kur'ân'ın kölesiyim" ve "Mesnevi Kur'ân'ın özü" (nü anlatan bir kitaptır) derken kendi şahsiyet çizgisini ortaya koyan Hz. Mevlânâ hayatı iyice incelendiğinde, ahlakının Kur'ân'dan ibaret olduğu görülür. Batılılar buna, Homo-Coranicus, derler. Eserleri Divân-ı Kebîr ve Mesnevi başta olmak üzere, hep Kur'ân-ı Kerim ve ayetlerine telmih ve işaretlerle doludur. 2. Hz. Mevlânâ, sünnet insanıydı. Yani o Kur'ân-ı Kerim'i Hz. Peygamber (s.) gibi yaşardı. O, "Ben Ahmed-i Muhtâr'ın yolunun toprağıyım!" derken ve O'nun yolunun izleyicisi olduğunu, kendisini bundan başka bir tarzda tanımlayanlardan da şikayetçi olduğunu söylerken, şahsiyetinin Kur'ân'la direkt bağlantılı en önemli özelliğini vurguluyordu. Evinde yemek pişmediği günler " Evimiz Resulullah'ın evine benzedi" diyerek mutluluğunu ifade ederdi. 3. Zahir ilmine vakıf, kendisini Anadolu, Şam, Halep gibi ilmi merkezlerin medreselerinde iyi yetiştirmiş bir âlimdi. Rumca, Arapça, Farsça dillerine, şiir yazacak kadar hâkimdi. Bu dillerle, devrini yakalamış, çağının gerisinde kalmamıştı. Müderrislik yıllarında başta Karatay olmak üzere çeşitli medreselerde ders vermişti. 4. O, bilgisinin karşılığı aylık maaş olarak medreseden alıp maişetini temin ederken, bilgisinin zekâtını da medrese dışında elit, avam, küçük büyük herkese ilmi sohbetler yaparak ve ücretsiz olarak, karşılık almadan ödüyordu. Osmanlılarda her medrese müderrisi parasız olarak İstanbul'un selâtin camilerinde belirli zamanlarda ders verir, para almaz ve halkın her kesimi ondan istifade ederdi. Böylece ulema halktan ve sosyal gerçeklikten kopuk olmaz, meseleleri içeriden görüp, anlayıp çözerdi. Fildişi kulesine bugünkü ulema gibi kendini hapsetmiş bir hayal insanı değildi, asansördeydi, asansör boşluğunda değildi, yani çözüm üretiyor, problem üretmiyordu, ayağı yere basıyordu. 5. Mevlânâ Sosyal hayattan kopuk değildi. O toplumun her kesimi ile küçük, büyük, tüccar, bürokrat, yönetici, fakir, zengin hemen her kesim sosyal sınıfla iç içeydi. Onlarla beraberdi ve onları ve onları doğrudan tanıyor, üzerine düşen emr-i mârûf ve nehy-i münkeri yapıyordu. Yani ilim adamı sorumluluğunun bilincindeydi, topluma rağmen değil toplum için yaşıyordu. Fakirle zengini, yöneticiyle yönetileni, alt ile üstü buluşturuyordu. Sosyal köprüydü o. 6. İnce zevk sahibiydi, şâirdi. Şiirlerini yazarken bile, "Bizim Belh'te şiir hoş karşılanmaz, ama etrafımın isteği ve gönülleri hoş olsun diye şiir yazıyoruz!" diyecek kadar engin bir tevazu sahibi idi. Günümüz şairleri gibi egosu dik değildi. Terbiyeliydi. Önüne geleni eleştiri kılıcıyla kesip biçmezdi, ham şair değildi. 7. Ahlaken çok yüksekti. Cömertliği, ikramı, doğru sözlülüğü, kibarlığı, nezaketi, yardımseverliği, hoşgörüsü, sevgisi, merhametiyle devrinde zirveydi. Esasen her sûfi ahlakçıdır. Zira tasavvufun meyvesi güzel ahlaktır. Kişi o meyveden devşirebildiği kadar tasavvuf eğitiminden behredâr olur. 8. Yönetici kesimle yakın temas halindeydi. Sohbetleriyle onları irşad ediyor, uyarıyor, sözünü esirgemeden doğru yolu gösteriyordu. Halkın ezilen kesimlerinden sorumlu olduklarım söyleyerek onları insaf ve adalete, merhamet ve ikrama, yardıma davet ediyordu. 9. Ferdi planda hep Allah'ıyla baş başa tüm ömrünü huzur içinde geçiren bir vasıl-ı ilallah merd-i kâmil idi. Uzun uzun murakabeleri, geceleri seher vakitleri namazı, duası ve gözyaşlarıyla bir vâris-i Nebi idi. 10. Bilgisini amele ve imana dönüştürmüştü bu haliyle ilim amel ve iman bütünlüğüne ulaşmış tam bir tevhid ehliydi. 11. İnşam okumaya, çözmeye muvaffak olmuştu. Bu yüzden konuştuğu dili çağındakiler anladığı gibi, yüzyıllar sonrasında hâla farklı coğrafya, kültür ve dinden insanlar da anlamaya devam etmektedir. Onun öğretisiyle pek çok kişi hidayete erip İslam dinine girmektedir. 12. Onun UNESCO tarafından 2007'de doğumunun 800. Yılında dünya Mevlânâ yılı ilan edilmesi onun bütün dünyada önemini ortaya koymuştur. Ancak Mevlânâ'nın bizim toprağımızın insanı, ilâhiyatçısı, mürekkep yalamışı, aydın geçineni tarafından anlaşılamaması son derece düşündürücüdür. Bizim insanımızı Rıza Araste, William Chittik, Nicholson gibi yabancıların üzerinden ancak anlayabilen zihniyetin üzerinde söylenecek sözlerin çokluğundan, susmayı tercih ediyoruz. Ve izâ hatabehumu’l câhilûne gâlû selâma. Allah Hz. Mevlânâ'ya ve sevenlerine rahmet eylesin^ vesselamu alâ meni't-tebea'l-Hüda... Son olarak da oğlu Sultan Veled’in İbtida-Name eserinden bir bölümü Gölpınarlı çevirisinden okuyalım… Hakk'a kavuşmak bir duraktır ve hasların son durakları budur; bundan sonra hasların haslarının, Hak'ta bir başka gidişleri vardır ki bu, durakta gidiştir. Yolda gidişin sonu vardır; ama durakta gidişin sonu yoktur; çünkü yolda gidiş, kendinden, varlığından geçmektir; insan varlığının sonu vardır. Ama durakta gidiş, Tanrı'da, gerçeklik ve vuslat âleminde gidiştir ki bunun sonu yoktur. Bu başlangıçtan sonra haydi gelin 17 Aralık 1273’de Hakka yürüyen Hz Mevlana’nın eserlerini okuyarak, yeniden bir kendini bulma serüvenine atılalım okuyacağımız her satırda kendi nefsimizi aramaya çalışalım, bakalım binlerce beyit arasında kendimizi nerde bulacağız… PDF dosyaları için linkimiz: disk.yandex.com.tr/d/PvUdRPFzrAAMhw Bu TELEGRAM grubundan da indirebilirsiniz. t.me/Sebbiaruz AYRICA; İçerisinde etkinliğimizle alakalı bir çok kitap eklediğimiz TELEGRAM grubu kurduk. Dileyenler buradan ulaşabilir. t.me/joinchat/p7qpIc... ALINTI, İNCELEME VE İLETİLERİMİZİ BU İLETİNİN ALTINA EKLİYORUZ. ..ETKİNLİĞE KATILANLAR.. 1-