HAYDARPAŞA'NIN SON MEMURU
Babası eski solcu, yetim kalmış Efes'in hayatını okuyoruz bu kısa romanda. Annesinin yönlendirmesiyle TCDD bünyesinde Haydarpaşa Garı'na avukat memur olan Efes aynı zamanda yazmaya hevesli bir genç ama sadece romanın başında bu hevesi görüyoruz. Romanın devamında bol bol okuyup film izlemeyi tercih ediyor Efes.
Romanda evet Efes başkahraman ama diğer kahramanlar çok ikinci planda kalmış. Sevgilisi Yağmur, Efes'in romanın başında tanıştığı Esma'ya nazaran sanki daha belirsiz resmedilmiş. Baba Ali de sanki tam verilmemiş. Sanırım yazarımız romanı kısa tutmak adına bunu tercih etmiş.
Yazmadan geçemeyeceğim. Romanda bende tam yerine oturmayan bir bölüm var. Efes ve Yağmur sevgili olduktan sonra çiftimiz sayfa 89'da Baba Ali'nin yanına gider. O da onlara bayram tatilinde adadaki evinde kalmalarını teklif eder. Efes hemen kabul eder. Sayfa 92'deyse bayramda adadaki evde kalma teklifini reddettiğini söyler. Bunun gerekçesi de annesinin yanına gitmesi gerektiğidir ama sanki bu geçiş oturmamış oraya. Belki bana öyle gelmiştir.
Yazarın üslubuna da değineyim. Kelime seçimleri, cümle yapıları iyi ama saptama yapmak uğruna benzetmelerle cümleleri uzatarak akışı sekteye uğrattığını düşünüyorum. Romanda bir bölüm var ki Efes'le kapitalizmin savunucusu -Orient Ekspres'in yeni sahibi- arasında trende şahit olduğumuz diyaloglar, bu diyaloglar bana biraz tirad havasında geldi. Romanın hızını düşüren.... Başar Öztürk'ün bu romanda Efes üzerinden yerli yersiz saptamalar yapması da hızı düşüren etkenlerden. Bu olumsuzluklara karşın romanda neler olacağını da merak ettirmeyi başarıyor yazar. Nitekim son bölüm bu anlamda etkileyici olmuş. İlk bölüm de bu anlamda etkileyici. Sizi hemen romanın kapısından içeri alıyor yazar.
Başar Öztürk ilk kez okudum. İlerleyen dönemde okumaya mutlaka devam edeceklerimden değil belki ancak okuyabileceğim yazarlardan oldu diyebilirim.
Okuyacaklara iyi okumalar dilerim.
