Kapağı açıp ilk cümleyi okuduğum andan beri elimde kalemimle bütün cümlelerin altını çizmemek için kendimi çok zor tuttum. İçerlerinde bir yerlerde eskinin yaralarını taşıyan pek çok kişinin cümlelerin arasında yaşanmışlıklarını, yaşanamamışlıklarını yani o büyülü hatıra kutusuna saklayıp sıkı sıkı kapattığı şeyleri bulacağına eminim. Ya da melankolik yanım bunun olmasını umuyor. Andre Gide, ilk karşılaşmamız olan Dar Kapı'da beni fazlasıyla etkiledi. Alissa'nın aşkı ve erdemi arasında kalışlarını, Jerome'un haykıran çırpınışlarını okumak hüzünlendirdi. Ama bu öyle bir hüzünki aşkları çıkmazlara sürüklendikçe, acı arttıkça beraberinde tatmin hisside geldiğini söylemem gerekir. Birbirini seven ama sebeplerin, fikirlerin arasında geçen gelgitlerle savrulup duran iki sevgiliyi okumak böyle keder dolu bir yaşanmışlığa hayran bıraktı. Zaten Nobel ödüllü bir kitaptan daha azıda beklenmezdi. Yalnız bütün bu olaylar silsilesinde kendime bir rol bulmakta çok zorlandım. Okuduğum kitaplarda her zaman bir karakteri benimserim ve o dünyayı onun gözünden görür, onun yaşadıklarını yaşamışım gibi bir derinlik hissederim. Fakat Dar Kapı'daki yansımamı bulmakta zorlandım. Bazen sevgisi için ya da sevgisi uğruna fedakâr Alissa oldum ve çok sevdiğim o adamı ellerimle ittim. Bazen sebeplerini anlamasamda karşımdakine olan bağlılığımla hep bir ihtimali bekledim Jerome gibi. Ama Alissa'nın dediği gibi "Ama ona karşı mücadele etmek, hâlâ onunla ilgilenmek demektir." ve bu mücadelenin sonu melankolinin kapısını aralıyor. Yinede son sayfalara bakınca hayattaki görüşümün yoluma devam etmekte Jerome gibi "Bazı şeyleri unutabilmeyi." beklemek olduğu gerçeğide var. Bir yandan bu ikilemden memnunum çünkü hem iten hemde çeken taraf olarak iki bakış açısınıda sorguladım kendimde. Ve sevgili Andre Gide "...farklı olsaydın seni sevmezdim."

Dar KapıAndré Gide · Timaş Yayınları · 20212,967 okunma

·

135 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nida Asude Sağdıç