Ben seni neden sevmişim?
Bakışına mı, yoksa gülüşüne mi gönül vermişim?
Sen misin bana mahkum..?
Ben miyim sana teslim bilemedim..?
Ben mi seni yüreğime hapsettim..?
Sen mi beni fethettin çözemedim..?
Ne hakkında hüküm verebildim..?
Ne de özgürsün git diyebildim..?
Ne senden geçebildim..?
Ne kendime gelebildim..?
Sana neden esir düşmüşüm?
Her uzaklaştığımda içim neden ürpermiş, üşümüşüm?
Aşkın adı neden sen olmuş?
Neden güneş bile güzelliğinin yanında solmuş?
Şu zavallı gönlüm sensizlikte neden hayata küsmüş?
Söyle gördüğüm bir rüya mısın, yoksa sahi mi?
Böylesine sarmışken kalbimi, bu ayrılığın yeri mi?
Acı veriyor diye, insan aşkından vazgeçer mi?
Ey kalbim!
O’da seni sevdi mi?
Senin kalbine düşen bu ateş, yandığına değdi mi?
Ey gönlüm!
Boş yere harap etme kendini
Sustur artık yüreğinin sesini
Biliyorsun bende yoruldum senin gibi
Her an onu anmaktan
ɑⵢ̧ƙ ateşinde bir başına yanmaktan..
Ey gönlüm!
Sen oldun yanan gerisi yalan..
Ne yazık ki sevgili!
Ne Sen bu aşkı tam anlayabildin
Ne de beni tamamlayabildin
Ne aklın aldı ne kalbin anladı
Benimse yüreğimde derman kalmadı..
Yüreğimde ol derken aklımda
Yanımda kal derken ardımda kaldın
Ve bir ömrü yaşadım vuslata eremeden
Yaş kemale erdi, yüzünü bir kez göremeden
Ne sen anladın halimden
Ne ben silebildim seni kalbimden..
Her gelişin bir parçanı daha koparıp götürdü benden
Gün geldi gördüm ki, hiçbir şey kalmamış bendeki senden
Şimdi sen pişman olup dönsen de gittiğin yerden
Lakin ne sen o eski sensin, ne de ben..
Neler gitti bir bilsen..?
Seni seven bu kalpten..
Oysa hiç gitmeyecekmiş gibi gelmiştim sana
Sevdam hiç bitmeyecekmiş gibi gelmişti bana
Giderken başkalaştın
Gelirken yabancılaştın
Sen benim en doğru yanlışım
Uzak duramadığım yasaklım
En açık ettiğim saklım
Kendimden dahi kıskandığım
Hem cefasından yakındığım
Hem herkesten sakındığım
Beni benden alanım
Yüreğimdeki yeri dolmayanım
Bir Baharım çiçekleri solmayanımdın..
Lakin ne acıdır ki!
Hata üstüne hata yaparken
Yanlışa yanlış eklerken
Sevdiğim adam olarak kal derken
Sen sevdiğim kadın olarak kalmamışsın..
Ben yolunu gözlerken
Sesine nefesine hasret bunları yaşarken
O kim bilir kimlerle imiş..?
O çoktan başka tende başka gönülde imiş
Neymiş yokluğumdaki teselli imiş..?
Yokluğunda özlenmiş sevilmiş
Fakat her gelişinde aşkını perişan etmiş
Gözden gönülden düşmeyi başarmış
Ne aşkı ne hayatı ciddiye almamış
Sen ki bodoslama yaşamış yada yaşadığını sanmış
Ne zamana kadar böyle yaşayacaksın..?
Ne zaman aynaya bakacaksın..?
Gerçeklerle yüzleşip kendinle hesaplaşacak mısın..?
Yoksa hayatı yada başkalarını mı suçlayacaksın..?
Bir zamanlar yaşadığın beldeye ayak bastığın yere yüz sürecektim
Şimdi bir bak ne haldeyim..?
Sana dair ne varsa her halinle her şeyinle sevmiştim
Seni sevmeme sebep olan aşktan bile daha sevimli gelmiştin
Şimdi sen söyle bu eser kimin..?
Söz vermiştim içimde öyle güzelsin ki
Seninle kirletmeyeceğim onu demiştim
Onuda beni de kirlettin
En azından anılarımı kirletmeden bıraksaydın
Hatıralarımda O sevdiğim kadın olarak kalsaydın
Her şeye rağmen seni gözümden bile sakındım gönlümde sakladım
Aşka mağlup oldum derken kendime de mahcup olmuşum çok geç anladım
Sevgiliden sevgisizlik ilgisizlik en zoru da vefasızlık görmektense
Hatırasını sevmeyi tercih edersin tabi hatırı kalırsa..?
Hatırın olmasa da bak hala satırlardasın satır aralarında
Her ne kadar sevgili desem de sen üstüne alınma..
Ne yazık ki sevgili!
Beni ve bendeki seni harcadın
En önemlisi de aşka hiç saygı duymadın
Neydi böylesine kendini kaybetmene sebep?
Nerde kaldı haya, nerde kaldı edep?
Tüm Bunlar Sana Zulüm Bana Ölüm Değil Miydi..?
Lakin bazı şeyleri..
Okurken öğrenecek
Yaşarken büyüyecek
Severken hissedecek
Fakat
Yitirince yada kaybedince
Seninki senden gidince
Her şeye (kendine bile) geç kaldığını görünce
Kısaca hep iş işten geçince
Belkide kendinle yüzleşince
Anlayacaksın..
Yada her neyse boş ver
Sen boş vermeye
Bomboş devam etmeye
Keşkeler biriktirmeye alışıksın..
Kim neye yanarsa yansın
Sen benden başlarsın..