"Tavşan besleyen havuç da yetiştirmelidir."
''Özlem çeken, çıkar yolu olmayandır-
yönünü yitirmiş olan
Değil başkası, kendisi bile
yol gösteremez, özlem çekene:-
Kimse.."
Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölümde tavşan ve tavşan besleyen arasında ilişki kurarak başka şeylere atıf yapıyor. Ben seven ve sevilenle bağdaştırdım tavşanı ve onu besleyeni. Bu şekilde okuduğumda daha çok zevk aldım.
İkinci bölümde ise özlem duygusu üzerinde duruyor. Hatta o kadar uzun duruyor ki buna özlem felsefesi diyebiliriz.
Yazar, şair veya filozof.. Oruç Aruoba hepsinin ortak noktasını kaleminde birleştirmiş gibi.
Şiiri felsefeyle o kadar güzel harmanlamış ki hayran kalmamak elde değil.
Daha önce şiirlerini okuyordum ama ilk defa kitabını okudum. Kalemini beğendiğim yazarlara eklendi.
iyi okumalar
