Şimdilerde adına git denen son yolcuyum
Yıllara meydan okur gibiydi duruşlarım
Ve bir aşkın beni yalpalayarak savurduğu bir yoldayım
Bitmedi gitmedi diyerek adını sayıklayarak yaşamaktayım
Aslında en güzeli de bu bitmiyorsun
Her defasında bir çiçeğin tohum verdiği gibi
Yüreğimde açıyorsun
Kalbimin en kuytu köşesi seninle kaplı
Umarsızca heyecanla ve bir hicap tebessümle seni bekliyorum
Belki de o gün kapımı ilk ve sonkez çalacaksın
Ben senin bana gelişini özledim
Saat tik takları beynimi alıp götürürken
Saniyelerle ardı ardına cebeleşirken
Sen gel olur mu
Sahi kaçıncı gün kaçıncı ay ve kaçıncı sene oldu sensiz
Sensiz kaç gece oldu sahi kaç gündüz kayboldu
Sayamıyorum sayacak kadar da gücüm kalmadı
Sadece susuyorum adın kalbime saplandı
Yazar-şair :Nurettin Kar (gece sayıklamaları arşiv)