Gönderi
Bu tarz kitapları sevmek ya da sevmemek olmamalı diye düşünüyorum. Bu kitaplar okurken yazarın düşüncelerini açıkça görüp, kafasının içindekileri anlamaya çalışmak.. aynı zamanda yazarı kendi fikrini oluşturma yolunda yönlendirici olarak seçmek gerekır.
Her öykü kitabı kısa duygulu acıklı veya huzur verici olamaz.
Bu öykü kitabı farklı. Adını aldığı Kara Kız öyküsü, bir kız çocuğunun herkesin kendını tanrı ilan ettiği bir çağda asıl tanrıyı, yaratıcıyı arayışını okuyoruz fakat bunlar aslında Shaw’ın kendini tanrı ilan edenleri, küçük dünyasını kendisinin yaratabileceğini düşünenleri eleştırır halde olduğu kısa yazıları ve bir tanrının olmadığını savunanlara kanıtlayabilir olmaya çalıştığı yaşantısını ÖNSÖZde okuyabileceğimiz gibi öykülerinde de görebiliriz.
Kitabın önsözü yazarın kendi yazdığı bir önsöz. Kendi kitabına önsözü verirken asıl düşüncelerinden bahsetmesi öykülerde anlatmaya çalıştıklarının özeti gibiydi.
Niyetinin oyun yazmak olduğunu söyleyen yazar, oyun diye başladığı işi Kara Kız öyküsü ile tamamlayınca, bıttıkten sonra niyetini ve neyden bahsettiğini anlatma ihtiyacı duymuş.
‘Eski ya da modern bütün gerçeklerin Tanrı’san geldiğini düşünürüm.’ insanların yeni görüşlere büyük bir açlıkla nasıl saldırdığına akıl sır erdirememiş ve öğütlerde bulunmuştur önsözünde.
Bu kitaptaki öyküler de anlasılabılır düşüncelerle dolu fakat önsözünü kendi kaleminden okumak farklı bir tattı benim için.
Kara Kız’ ın her tanrıdan bir düşünceyi kendine alması ama hiçbirini gerçek tanrı yerine koymayıp ınanmadan, kalbindeki gerçek inanışla yoluna devam etmesi gibi…
Kitaplardaki mesajları hayatınıza hatırlatıcı olarak almanız dileğiyle…
"Hayat, hep yana yana biten bir alevdir; ama her çocuk doğuşta yeniden tutuşur. Hayat ölümden, umut da umutsuzluktan büyüktür. Önüme çıkan işi ancak onun iyi bir iş olduğunu bilirsem yaparım; onun iyi bir iş olup olmadığını anlayabilmek için geçmiş ve geleceği ve de Tanrı'yı öğrenmem gerek."
·
56 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.