İlksöz: Tüm çaba, daha iyi anlamak için. Bir kitabı okurken, bahsedilen yer/olay/eser vb şeyleri araştırmayı seviyorum, kitabı ve okumayı daha kıymetli yapıyor. Ama destek okumalarını, kitabı bitirdikten sonra yapmayı tercih ediyorum. Böylece hem kitabın ilerki bölümlerinde olacakları önceden öğrenmekten koruyorum kendimi, hem de kitap bittikten sonra yapılan destek okumasıyla yapbozun tamamlanmasını daha çok seviyorum. Kitaptan okuduğumu hatırlayıp ilişki kurmak daha keyifli oluyor. Ocak-Nisan aylarındaki dört aylık Kayıp Zamanın İzinde serüveni sonrası, Proust'u daha iyi anlamak için belirlediğim ilk destek okumasıydı 'Bir Roman Yaratmak'. Proust'un hayatı, kendi ifadeleriyle kişiliği, kitaptaki olaylar, karakterler, karakterlerin Proust'un hayatındaki gerçek kişilerle bağı, serinin yazılma nedeni, tadı damakta kalan bir derin okuma örneği gibi farklı bölümler içeriyor kitap. Bir de seri ve Proust hakkında kapsamlı araştırmalara ait bir bölüm var ama kaynakça gibi olmuş daha çok. Keşke bir iki cümle de olsa, bu kişi ve araştırmanın seri ve Proust hakkındaki fikirleri de özetlenseydi. Biliyorum, ama işte insan görünce keşke olsaydı diyor. . Karakterler anlatılırken, tüm seri dikkate alınarak açıklamalar yapıldığından, bence seriyi okurken değil bitirdikten sonra bu kitabı okumakta fayda var. Birden "falancaya filan yerde şu oldu" cümlesini okuyup, okunmayan yerlerden durumlarla karşı karşıya kalabilirsiniz ki, kitapsever olarak hepimizin en korktuğu şey kitaptaki olay ve kişiler hakkında önceden bilgi sahibi olmak, katil uşak misali (Hayır, Françoise Marcel'i öldürmüyor). Sağlıcakla. Kitapla. . . Sonsöz: Günün birinde, bana şöyle dedi: "Ah! Celeste, büyük bir şey oldu, çok büyük bir şey, bilin bakalım ne?" Ben "Nasıl bilebilirim ki Mösyö" dedim. Yanından sabah saat 11 ya da 10'da ayrılmıştım. Bunu da bana öğleden sonra saat 4 ya da 5 sularında söylemişti. Beni çağırdı. Gittim. Sevinç içindeydi, çok memnundu, gözleri parlıyordu ... gülümsedi bana. "Bu gece olağanüstü bir şey oldu!" dedi. "Bilin bakalım!", "Ne bileyim Mösyö". Yatağındaydı, mutluluk içindeydi. -"Ee! Celeste ... ". Ben de "Söylesenize Mösyö, ben bilemiyorum ki" dedim. O zaman şu cevabı verdi: "Bu gece kitabıma 'Son' sözcüğünü yazdım. Şimdi ölebilirim artık". .

Marcel Proust ya da Bir Roman YaratmakMehmet Rifat · Yapı Kredi Yayınları · 2015116 okunma

·

121 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özcan