“Çağırma değil artık, çağırma değil,– taşan ses olarak
doğsun çığlığın; öylesine arık o kuş çığlığı gibi,
mevsim onu havaya kaldırdığında, yükselen mevsim, unutup
nerdeyse
bir çelimsiz hayvan olduğunu onun, bir yürek değil yalnız,
mavilikler içine fırlattığı, iç göklere.”