6/10 puan verdi
“Eskiden herkes daha sadeydi ve daha az şeyle mutlu olurdu... Ben sadeliği severim.” (sf 131)
Anton Çehov ve absürt gelsede ismi
Ayı olan kitabın incelemesinden herkese merhabalar. Okudum bitti ama nasıl bitti? Kitap veya kitaplar üzerinde kötü yorum yapmayı pek sevmem hatta çok ama çok az olumsuz düşünceler kullanırım. Sonuçta insanlar bu eserlere emekler vermişler, kim bilir ne zorluklarla yazıya dökmüşler vs...
Fakat olumsuz eleştiri limitimin birazını bu kitaba yönelik kullanacağım. Parantez açmak gerekirki kitabın tamamına değil olumsuz eleştirim, kimi yerlerde, mükkemmel yaa, deyişlerim de oldu.
Kitabımız dokuz kısa oyundan oluşmaktadır. Kısa da olsa bazı oyunlardaki diyaloglar aşırı monoton ve durağan şekilde ilerliyor. Olumsuz eleştirimin sebebi bu işte, tiyatro oyunun akıcılık düzeyini düşünürsek bana göre vasatın altında kaldı. Belkide bunlara sebep tiyatroyu okumaktan ziyade izlemeyi seven biri olmamdır. Ama yinede bazı oyunların vasatlığını açıkca belirtebilirim.
Olumsuz yönleri ortaya döktüm, peki bu kitabın okunulmaya değer yönleri derseniz?
Elbette okunulmalı. Oyunların, dönemin toplum yapısını ortaya sermesi ve mizahi dil ile birleştirilmesi, düşünmeye düşündürtmeye teşvik etmeyi sağlar. Toplum yapısının bozulması, ekonomik zorlukların yaşanması ve despot yönetimin varlığı...daha birçok şey. Kitap 19.yüzyıl Rusya'sını ele almış olabilir ama aslında her yerde durumlar aynı. A ülkesi olsun B ülkesi olsun, her daim halk sömürülmüştür, kapitalizm her zaman var olmuştur veya halkı eleştirecek olursak ; halk birçok zaman birlikte olması gerekirken, tek yürek olması gerekirken birbirinin ardından birbirlerinin kuyularını kazmıştırlar. Ve hal böyle olunca ezilen halk, yükselen ise halkı ezenler olmuştur.
Keyifli okumalar dilerim.
·
1 plus 1
·848 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.