Kitap sanki sokaklarında rahatça dolaşabileceğiniz sıcak bir mahalle hikayesi anlatacak gibi başlıyor. Fakat sonrasında yazarın dünyasına girmeye çalıştığınız her seferinde duvara tosluyorsunuz. O duvar, yazarın mesaj ve aforizma kaygısıyla soslanmış kişisel zevkleri. Onun sevdiği müzik tarzına aşina değilseniz yer yer sıkılacaksınız bende öyle oldu. Ya da bahsettiği yazarların her şeyini okumamışsanız göndermelerinde boşluğa bakacaksınız “ee yani?” diyerek. Karakterler gerçekten uzak, ilişkiler hızla gelişiyor hemen anında biri birini çok sevip anında biri birinden vazgeçiyor gibi örneklendireyim. Derinlikten uzak bu yüzden o samimiyet asla bana geçmedi. Bir de siyasi/toplumsal olaylar var tabii, 12 Eylülden Berlin Duvarına uzanan. Olsun zaten, hatta 12 Eylül gölgesinde başlıyor hikaye ama sanki aceleyle hemen her şeyden bahsedeyim şeklinde yazılmış gibi. Yine birden fazla olaya değinen hatta bunu onlarca karakterle yapan kitaplar da okudum, hiçbiri böyle yüzeysel değildi. Sevemedim, çok istedim sevmeyi ama olmadı. Geçtiğimiz ay Attila İlhan Roman ödülü almıştı kitap, tebrik eder iyi geceler dilerim.

Burası Radyo ŞarampolŞükran Yiğit · İletişim Yayınları · 2020759 okunma

·

828 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

cansu