3 yaşındaki Müslüme'den gelen haberle bir kez daha parçalandı içim.Kulaklarımızın duymadığı bir iğrençlik, gözlerimizin görmediği bir çirkinlik kalmadı artık..Kiminin umrumda değil, kimimiz ise bu olayları yadırgıyor, kızıyoruz üzülüyoruz fakat hiç düşündük mü dünyada olan bu kötülüklerden her birimizin bir payı olduğunu.Nasıl mı? İyi bir anne, iyi bir baba, iyi bir kardeş, iyi bir eş, iyi bir evlat olamayarak.İyi bir işçi iyi bir patron olmayarak.Yani aslında iyi bir kul olmayarak çünkü iyi bir kul herşeyin en güzeli olur.Cevremi olup bitenleri gözlemlediğim de en net gördüğüm şey; insanların yaşamları yüksek makamlara gelmek, daha kaliteli giymek, çok gezmek sosyal medyada bunları insanların gözüne soka soka herkese göstermek olmuş.Malesef ki yaşamlarımız bunlardan ibaret.Oysa ki Allah bize "dünya ve içindekileri ahireti kazanasınız diye verdim" diyor, biz ise bunlara taparcasına ebediyen burda kalicakmiscasina bir hayat yaşıyoruz.Suçumuz şu; Bir anne bir baba bir kardeş bir arkadaş bir eş yani bir insan olarak, insanlara iyiliğe güzelliğe dair bir şeyler katamıyoruz, birbirimize Allah'ı hatirlatmıyor, Salih ameller işleyip birbirimize hakkı ve sabrı tavsiye etmiyoruz.Edemiyoruz..Daha genel bir ifadeyle soylicek olursak Allah'ın emirleri ve yasaklari doğrultusunda bı hayat yaşama gibi bir gayemiz yok olmadığını içinde zamanla çok kötü hatta işte böyle hayvandan daha aşağı derecelere düşüyoruz.Ve hep soylerim, İnsani insan yapan onu değerli kılan cüzdanının ağırlığı, yaşam koşullarının kalitesi okuduğu okullar vs değil, ahlakının güzelliğidir.Çünkü dünya nimetleri Allah'ın dilemesi ile bize nasıp olur ama güzel bir ahlâk için Allah'ın yardımının olmasıyla beraber kişinin kendi tercihleri, nefsiyle verdiği mücadele sonucunda elde ettiği bir kanctır ki buda sahip olabilecegimiz en hayırlı kazançtır.İnsan yalnızca İslam ile kendini dizginleyip güzellestirebilir çünkü İslam güzel ahlaktır..Ne gariptir ki insan en çok kendine cimridir.Yaratılış gayemizin gereği olarak, iyilik ve güzellige ait olan duyguları kendimize kazandırmadıgımız için başkasına da iyilik ve güzellikle muamele edemiyoruz. Çünkü kendimiz de olmayan bir şeyi başkasına veremeyiz.Hep insanların kötü olduğundan ve yapılan kötülüklerden şikayet ederiz ama aslında en büyük kötülüğü kendimize biz yaparız.Allah hemde bu kadar merhametli olan Allah, kuluna zulüm eder mi hiç ? Zulmü yapan biziz ; umutsuz olarak, herşeyden memnuniyetsiz olarak, kendimizi İslam çerçevesi içerisinde yetiştirmeyip buna uygun bir hayat yasamamayarak, Allah'ın ilmini ögrenmeyerek hepimiz kendimize en büyük zulmü yapıyoruz.Allah hepimizi bu dünyada uyandırsın diyeyim ve gene duamdır; nâzârgahın olan kalplerimizi kendi yaktıgımız ateşlerde kararmış birer taş parçası haline gelmesine izin verme Allah'ım..