Kumarbaz’ın bir “büyükanne” hikayesi olduğunu biliyor muydunuz? Ben vallahi bilmiyordum. Evet evet, en mühim karakter bir büyükanne. Ölmesi/ölmemesi, mirası bırakması/bırakmaması, parasıyla yaptıkları/yapmadıkları hep olayların gidişatını belirliyor. “Kumarbaz” başlıklı bir kitaptan böyle belirleyici bir büyükanne beklemiyorsunuz. Bence bu güzel twistti. *** Büyükanne dışında, Kumarbaz çok tipik bir Dostoyevski romanı. Karakterlerin iç sesinin bolca ve muazzam gevezelikler ettiği, Rusya-Avrupa çatışmasının harikulade işlendiği, 19. Yüzyıl sosyetesinin yaşam biçimi ve değerlerinin “vay annesini” dedirttiği, dört başı mamur bir Rus klasiği. Üstelik karakterlerin çoğuna uyuz olmak ve omuzlarından sarsarak “ay aklını başına topla be” deme arzusuyla yanıp tutuşmak da garanti. *** Sizin kumarla ya da kumarhanelerle aranız nasıldır bilemem. Ben hayatımda yalnızca bir defa, Montpellier’de bir kumarhane görmüştüm. Tüm makinelerin başında yaşlı Fransızlar oturuyordu. Gözünün feri sönmüş bu yaşlı kadın ve adamlar fersiz gözlerini ekrandan zinhar ayıramıyordu. Üzülmüştüm kendimce. Kumar oynamışlığım ise hiç olmadı. Herhalde yüreğim dayanmaz o tip bir heyecana. Ama okurkenki heyecanı sevdim. Kazanan-kaybeden kitap karakterleri olunca, oyunun tadını en çok Burcuttinler çıkarmış oldu. Rulet kısımlarını dinlerken kalbim hızlı hızlı attı. Bu heyecan, Dostoyevski okumaktan talep etmediğim ve beklemediğim bonus bir getiriydi. *** Şu söylentiler var ya, efendim işte Fyodor Bey bu kitabı kumar borcu yüzünden yok 20 günde yazdı yok efendim 10 günde yazdı falan diye, boşverin onları. Kitap iyi kitap. Şayet hakikat buysa da, kendisiyle ilgili konuşmamız gereken mesele kumarbazlığı değil dahiliği olmalıdır. *** Sevgiler ahali!

KumarbazFyodor Dostoyevski · İletişim Yayıncılık · 202069,7bin okunma

··

1.208 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burcu Booker