Gönderi
İnsanın Acısını İnsan Alır
Şükrü Erbaş’ın kalemiyle yeni tanışmanın hüznü içinde kitap ve yazar hakkında naçizane bir inceleme yapmak isterim. Kitap, yazarın farklı mecralarda, çeşitli zaman aralıklarında yazdığı yazıların bu kitapta 3 bölüm halinde derlenmesinden oluşmaktadır. Son bölüm yazarın; şairler, onların şiirleri ve yer yer bu şairlerin poetikaları üzerine yazdığı yazıların birleşiminden meydana gelmektedir. Bölümde Orhan Veli’den Gülten Akın’a, Hasan Ali Toptaş’tan Metin Altıok’a pek çok değerli ismin eserleri ve sanat anlayışları Erbaş’ın titiz dil işçiliği ve sorumlu edebiyat eleştirmeni anlayışıyla ele alınmış. Bölümün benim gibi şiire çok yakın mesafede bulunmayıp bu alanda eksikleri olan kişiler için kılavuz niteliğinde olduğunu söyleyebilirim. Diğer iki bölümde yazar; yer yer kendine, topluma, ülkesine ve dünya gerçeklerine dair ince dokundurmaları da bünyesine alan oldukça başarılı tespitlerle düşünce ve duygularını başarılı biçimde harmanlayarak okurlarına sunmuş. Son zamanlarda Montaigne’nin ‘Deneme’lerinden sonra nerdeyse her sayfada altını çizecek bir tespite rastladığım, keyifle okuduğum, kalemine, dünya görüşüne hayran kaldığım bir yazar/şair olarak Şükrü Erbaş’ı da bakış açıma değer kazandıran nitelikli kişiler grubuna zevkle ekliyorum. Yazarın kendi edebi anlayışıyla ilgili kitaptan alınan bölümü de aşağıya iliştirerek kitabı incelemek isteyenlere iyi okumalar diliyorum.
‘Ben, her koşulda ölümün değil, yaşamın; bireyciliğin değil, dayanışma ve paylaşmanın; savaşın değil, barışın; zorun değil, özgürlüğün; yalanın değil, inceliğin ve içtenliğin; paranın değil, sevginin; gerici politikaların değil, sosyalist değerlerin yanında olmayı kendim için bir ödev ve onur bildim. Ve bu dünya ile yazarak ödeşmeyi seçtim. Acısı da sevinci de benim.’ (S:149)
·
69 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.