Elif: Ne demiştim, hatırla, hep hatırla! Hani daha yola ilk adım değmemişken… Unutma her şeyde biraz biz saklı. Sığın bize. Hatırla, sığındıkça çoğalır insan. Sen yağmuru sevmezsin....

Ne demiştim, hatırla, hep hatırla! Hani daha yola ilk adım değmemişken… Unutma her şeyde biraz biz saklı. Sığın bize. Hatırla, sığındıkça çoğalır insan. Sen yağmuru sevmezsin. Damlaları tenine ilişmesin diye şemsiyene sığın. Olmadı mı? Olur… Olur ya olmadı, rüzgarın şefkatli dokunuşlarına sığın. Zaman geçer. Unutma! Zaman hiç durmaz. Ah…zamanın acıması yok… Sığın zamana, hep. Bazen hüznün koynundan alan, bazen de koynuna bırakan notaların seslerine sığın. Unutma müzik nefestir. Yaşa, yaşamı hep çoğalt. Bilirsin, bunu çok iyi bilirsin. Kitap da nefestir. Nefes almayı unutma, yaşamak için harflere sığın. Hikayelerini anlatmak için raflarında sessizce seni bekleyen dostlarına sığınarak yaşa… Hatırla unutmak yok! Sığındıkça kendini çoğaltmak var. Zaman geçiyor… Avare avare gezinirken karşılaştığın bir çocuğun gülüşüne sığın. Hatta… Fırsatını bulursan okşa saçlarını. Unutma, sevgi çoğaltır. Sesi duy! Sesini duy, denizin gökyüzünde süzülen martıların güzelliklerine sığınmak için. Martılar yaşamdır. Yaşama sığın. Kalabalıklarda, saklasın diye siyah gözlüğüne sığınmayı da unutma, hep değil, ara sıra. Ama en çok…Kalabalık yalnızlığına sığın. Unutma…En çok o saracak seni. Sen en çok yalnızlığında, yalnızlığına doğacaksın. Doğuma sığın. -Şahsıma aittir.

··

7,6bin görüntüleme