Gönderi
Efsaneler #2
Kitap baslangicta bolca sıkıcı olsa da sonlara dogru bir acildi, pir acildi. Baslarda "Artik bitsin" modundayken, sonlara dogru merak ustune merak uyandirdi resmen.
Bundan sonrasi spoiler iceriyor.
Oncelikle baslangicta Caramon'un kor oldugu kisimlari, sahnenin aslinda dikkat cekici olmaaina ragmen baydi.
Raist, Caramon'a, Tass'i oldurmedigini soylerken, "Raist acaba hata mi yapti?" diye dusundum ki bu kitap aslinda Raistlin'in en manipulatif yanini yansitan kitap oldu. Sonlara dogru, Tass'in yanlarinda oldugunu ve bunu Caramon'a soylemesi gerektigini soylerken, aslinda bunu yapmanin bir hata oldugunu Crysania'ya inandirmasi, asiri derecede hosuma gitti.
Ana serideki kahramanlarin ailelerini, gecmiste gormek diziye ayri bir tat katti. Ozellikle Sturm'u ne kadar sevmiyorsam, tam tersi babasini da bir o kadar sevdim. Sovalyelerin de tecavuze yeltenmesi, gecmiste aslinda gercekten onurlarini kaybettiklerine dair guzel bir sahneydi.
Bana gore bu seriye en yakismayan detay, Raist'e bir ask eklemek. Raist aska inanmamasi gereken bir karakter ve iliski, en azindan benim gozumde ona yakismiyor. Sonlara dogru Crysania'nin, cehennemde kendisi adina savasacagini ve sonu geldiginde Raist'in sadece yaninda durmasini isteyecegini soylemesi ve buna ragmen yanindan gecip gidecegini belirtmesi sirf bu yuzden hosuma gitti. Raist yeri geldiginde en yakinini, ikizini satan birisi. Ona da boyle bir acimasizlik yakisirdi.
Tika en sevmedigim karakter bu seride ama Caramon'un, Crysania'ya olan ilgisi pek hosuma gitmedi acikcasi. Ustelik buna ragmen, hala Tika'ya donme hayalleri pesinde. Senden beklemezdim Caramon.
Cuce Savaslari'nda, cucelerin dagin kapisini acmamalari da guzel aciklandi. Dagin icinde erzak olsaydi bile belki garip siyasi kavgalar sebebiyle o kapi acilmayabilirdi ama "Aaa aslinda boyleymis!" dedirtti sahsen.
Cuceler arasindaki savas yuzunden Kharas'in sakalini kesmesi cok guzel ayrintiydi. Serileri canlandiran, guzel geleneksel detaylar bunlar.
Tass'in cehennemde Gnom (Gnimsh) ile karsilasmasi, onunla birlikte buyulu aleti duzeltmeye calismalari ve Fistandantilius'un planlarini bir gnomun bozmasi birbiri ardina gelen, guzelce kurulmus bir orguydu.
Raist sirf olmemek icin Gnimish'i öldurdu ama buyulu aletle cok daha oncesinden oynandigindan habersizdi. Son dakika guzel bir son hazirladi bana gore.
Raist'in olecegini dusundugunde Caramon'a seslenmesi ama bulamamasi... Bunca kitap sonra, en nihayetinde olmasi gereken sahneydi bana gore.
Bu arada Raist'in Gnom'u oldurdugunde, Tass'a dokunmamasi (her ne kadar sorgulamak icin oldugu belli olsa da) guzel bir detaydi. Oncesinden yaptigi bir buyuyle oldurmesiyse, gecmis buyuleri unutturmamak adina guzeldi.
Raist'in neden bencil olduguna da deginildi. Gecmisini gormek guzeldi.
Raist'in lagim cucelerinin ölüsünü gordugunde tarih kitaplarinda bile bahsedilmedigini farketmesi, onlar adina uzulmesi karakterini cok guzel betimledi aslinda. Raist her ne kadar bencil biri olsa da dislanmislara yardim ediyor. (Gecmiste salgin hastalikta da hastalara yardim etmesi gibi) Bana gore bunun sebebi Raist'in de dislanmis birisi olmasi. Ki aslinda bu dislanmislik aslinda onu bencil yapan sebeplerden birisi.
Son olarak sinir oldugum bir detay. Paladin'in madalyonu cok gereksiz ise yariyor. Mavi kristal asa bile bu kadar islevli degildi. Ozellikle Crysania'yi isinlamasi "Yok artik, bu kadar da olmaz" dedittirdi.
Kitap genel olarak bakildiginda ortalamaydi. Keske basta Caramon'un komutanligindan ve cucelerin siyasetinden cok, ikizlerin iliskisine odaklansaydi. Yani elbette deginildi ama bana eksik hissettirdi. Nihayetinde ikizler uzerine bir kitap.
·
72 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.