&hayatım içimden geçen cümleler içinde geçti. &insanları heyecanları yaşatır. &erkekler yalnizca beraber olduklarında degil, ayrıldıklarında da eksiltiyorlardı kadınları. &mutluluğun anlarla tartıldığı yaşlara geldik. Hiçbir mutluluğumuz,neşemiz,keyfimiz geniş zamanlara yayılamıyor artık. &durup durup, günün birinde yıllardır yanı başında duran birine aşık olduğunu anlamak...&güçlü, köklü bir biçimde yeni arkadaş edinecek yaşları geride bıraktıysan eğer, hasar görmüş eski arkadaşlıkları onaracak çağı da geride bırakmış oluyorsun....biryaştan sonra dünya boşuna ıssızlaşmaya başlamıyor. &nazlı da gizli bir annelik vardır. Kolladığını hiç çaktırmadan kollar insanı. &gençken hayatımızda boşalan herşeyin yerine bir yenisini koyabiliriz sandık. Öyle olmuyor. Hayat boşala boşala azalıyor. &bir süredir içimi askıya aldığımı, kendi hakkımda bir karar varmak istemediğimi duyumsuyorum. &kimi zaman susmak bizi kendimizden saklamaya yarar. &her şey yolunda giderken hayat, hep sana çelme takıp yere düşürür, yapılacak şey, hemen düştüğün yerden kalkıp,üstünü başını silkeleyip, yoluna devam etmektir. Yoksa hayatı kaçırırsın.&avukatlık dediğin bir çeşit kiralık katillik benim için. &Türkiye unutkanlıkla ayakta kalıyor, başka bir şeyle değil. &bazı insanlar kendi duygularını,heyecanlarını,ruh hallerini karşı tarafa geçirmek konusunda başarılıdır. &o benim çatlak olduğumu biliyordu tabii, ama su sızdırdığimı bilmiyordu. &kadınları mahfeden erkekler değil,ayrıntılardır. &yalnızlığın birçok çeşidı olduğunu,bazı evliliklerin insanı yalnızlığından kurtarmadığını hatırlattım. &ruhumu ve dünyamı çocuk yaşta karartmış olan ailemin üyelerini bağışlayacak zamanım bile olmadi. &yaşarken tanımadıklarınızı,öldükten sonra da tanımazsınız. &herkesin her şeyime karıştığı bir kimsesizlik içinde büyüdüm. &ben, küçük yaşta ailemin içinde ailesiz kalmışım. &bu yüzden insanın yorgunluğunu önce bakışları söyler. &içi kendinden habersiz ıssızlaşmış. &her zaman saf bir yanım oldu. Ben, kelimelere çok inandığı için,başkalarının yalan söyleyebileceğine de bir türlü inanamayanlardanım. Benim sorunumdur bu. Bu yüzden hayatım boyunca yalanı tanımakta zorlandım. &ruhunun dipsiz karanlığını,ne benim,ne kimsenin hiçbir zaman onaramayacağını anlamış bulunuyordum. Bazı kötülükler sahiplerinin içinde kaybolurlar. Sahipleri bile bulamaz artık onları. &hayat bazı insanların kalbini daha çok kırar. &bazı mesafeler asla kapanmaz,en yakınınızdakiyle bile. &yaşarken vermediklerini,öldükten sonra kimseden alamazsınız. &gerçeğin bir yüzü olmadığını,hemen her konuda kapıyı biraz aralık tutmak gerektiğini yaşam bana erken ögretmişti. &bizi en çok kendimize benzediğini düşündüğümüz insanlar üzer. &hayatınıza giren erkeklerin içinde birinin hayatınızın sevgilisi olduğunu bilirsiniz. &ömrünüzün geri kalanında onun gibi birini ve onunla yaşadığınız ilişki gibi bir ilişkiyi hayattan bekledikçe ve bulamadıkça yaranız derinleşir. &onunla ilişkim pürüzsüz değildi elbet,ama unutulmayacak kadar güzeldi,çok güzel. Hatıraları yaşlılığıma arkadaşlık edecek zenginlikte ve renklilikte bir ilişkiydi. &ama karşılaşmaları hazırlayan kaderin zamanlama yapmak konusunda adil olduğunu kim söyleyebilir ki?sevdiklerimizin hayatına ya erken girer,ya geç kalırız. &beklentisi yüksek kadınların yalnızlığı daha koyu olur. &insanın evi kendisine benzemeli tabii...&böyle zamanlarda eski sevgililer,kimsenin yarasına merhem olmaz;çok daha kötü olursunuz. Geçmiş kimseyi teselli etmez. Teselli hep şimdidedir. &yazmak aynı zamanda affetme isteğidir.
··
9 views
Emeğine sağlık
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.