Bazen sadece yazmak istersin, yazmak ve içindeki yükü atmak...
Soğuk Bir Nefes
Yaşamak…
Bir nefes anında buz gibi havayı ciğerlerini yakarcasına derine çekmek gibi, yaşamak.
Dondurucu havanın acısını burnunun en derinlerindeki kılcallarında dahi hissederek,
Acıyla ciğerlerine dolmasıydı yaşamak.
Dondurucu bir şubat gecesi, ayazın ortasında kalmış gibi,
Acıyı iliklerine kadar hissederek yaşamak.
O soğuk gecede, o karanlık sokakta, en ufak bir yaşam belirtisini dahi hissedemezken,
Bir başına kalmanın verdiği ürkütücü hissi, o derin yalnızlığın içinde yaşadığını hissetmek.
Bir başına, yalnızca sen ve ciğerlerine çektiğin o dondurucu ölüm nefesi.
İçine içine çektiğin acı dolu, o soğuk, keskin hava.
Ne onsuz bir adım dahi atmaya mecalin, imkanın var,
Ne de onu bir ılık yaz akşamı havası gibi içine çekme ihtimalin.
Sen, ne o yalnız, soğuk kış gecesinde aradığın sıcak bir nefesi bulursun o karanlıkta,
Ne de onsuz kalabilirsin.
Ve bir kez daha çekersin,
Ciğerlerini yakmasından haz duyarcasına.
Nedir bu yaşam dedikleri?
O karanlık ve ıssız sokaktaki tek gerçek yaşam belirtisi mi bu soğuk nefes,
Seni yalnız bırakmayan, iliklerine kadar hissettiren,
Yoksa, başka bir ihtimalin yokmuşçasına, her seferinde azap çeke çeke, derinlerine kadar çektiğin,
Acı bir nefes mi?
Sahi, nedir yaşamak?
Acıyla haz duymak mı?
Yoksa, acıya mecbur kalmak mı?
…
İbrahim Sami TEKİN
09.12.2021
··
285 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.