Kitabı çok büyük umutlarla ve konusundan dolayı merakla okumaya başladım. Başta "anımsamak" ve "hatırlamak" ile ilgili hoş bir ayrım yapıyor Soren. Hatırlamanın nispeten daha basit bir eylem olduğunu, ayrıntılarla olayları belleğe tekrar geri çağırmak olduğunu söylüyor. Anımsamak ise sanki hatırlamanın damıtılmış ve çok daha haysiyet kazandırılmış hali gibi anlatıyor. Tıpkı suyu uçtukça ya da yıllandıkça daha da derinlik kazanan bir şarap gibi. Tıpkı kendinden vermesi gibi şarabın, anımsamak da hatıraların ayrıntılardan kurtulup çok daha yalın ve estetik bir çıplaklıkla ortada kalması gibi. Ayrıca anımsamanın çok daha emek isteyen ve değerli bir süreç olduğunu da belirtiyor. Aslında çok güzel işlenebilecek gibi görünen, ziyafet ve konuşmalar fikri, şaraptaki kendiliğine ulaşma ve ardından bütün ben'e müdahele edenlerden kurtulduktan sonra sohbet etme konseptini Soren maalesef ki elinde patlatmış bana kalırsa. İlk konuşanın aşktan hem korkar hem ister tutumu, durmadan sanki konuşmayı bir oraya bir buraya çekerek yalpalar izlenimi bence çok büyük bir çelişkiydi. Fakat olması gereken bir iç çekişme yerine kurgulanma hatası gibi durduğundan göze batıyordu. Yine de bahsettiği "Trajik olan komiktir" fikri bana çok samimi geldi ve düşününce katılmaktan kendimi alamadım. Çünkü olması gereken doğallık, uygunluk yerini başka bir şey ile doldurulmaya kalkılırsa, bu elbette abes olur. Doğru yerleştirilmeyen anlam, bir anda zihinde hem doğru anlamı hem de başarısız (uygun olmayan) anlamı bir arada algılanmasına sebep olacağı için bu karmaşa gülme isteği doğuracaktır, bu neden komik olduğudur. Aynı şekilde, doğallığı bozulan ve uygunsuz ilerleyen anlam büyük bir üzüntü ve hoşnutsuzluk da doğuracaktır. Bu da neden trajik olacağıdır. Tıpkı kara mizah, trajik komik tiyatroların ruhu en çok doyuran olması gibi, trajik olanın neden gülünç ve dolayısıyla komik olduğu bu şekilde açıklanabilir. Bunların dışında ilk konuşan beyefendi ve ikincisinin konuşmasının yarısını dinleyebildim. Soren Kirkegaard'ın çok bariz bir şekilde erkekleri kadınlardan üstte tutması ve kadınları kendine göre ısrarla yermesi, pek çok konuda yetersizliklerini vurgulaması beni gerçekten rahatsız etti. Soren'in bu tutumunun benzer şekilde eleştiren pek çok kişiyle karşılaştırıldığında daha sakince ve doğal düşüncelerinden meydana geldiğini ve sebepleriyle birlikte açıklayarak eleştirisinin hakkını biraz daha hakkını vererek yaptığını düşünüyorum. Kendim okurken olabildiğince sakin kalarak ve eleştirileri özümseyerek değerlendirdim. Pek çok noktada katılmıyorum kendisine. Konuşmaların Soren'in vermeye çalıştığı anlamdan uzaklığı, dağınıklığı ve çok güzel bir girişi olmasına rağmen sönük devam etmesi yüzünden kitabı yarıda bırakma kararı aldım.

Hakikat ŞaraptadırSoren Kierkegaard · Pinhan Yayıncılık · 2016316 okunma

·

201 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rionach Sayre